Ένα άγνωστο ντοκουμέντο της Ιεράς Μονής Γηρομερίου

Το βρήκα στο πολύτιμο παλαιοβιβλιοπωλείο του Ηπειρώτη Λάμπρου Κωστακιώτη, στην οδό Σόλωνος 54, στην Αθήνα. 

Στο περιοδικό με τον τίτλο ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ, τεύχος Νοεμβρίου 1929, ο Γ.Λ. Αρβανιτάκης αναφέρεται στον Γερμανό Αφθονίδη, με τον τίτλο ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΛΟΓΙΩΝ. 

Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και το βεβαιωτικόν δίπλωμα του Γρηγορίου Ε’ δ’ ού δωρείται εις τον Μ. Πρωτέκδικον Γεώργιον Αφθονίδην την Εξαρχίαν του Γηρομερίου:

«…Πάντως φαίνεται ο Γεώργιος Αφθονίδης ο αρχηγός της οικογενείας Έγγραφον του Γρηγορίου Ε’ φέρον ιδιόχειρον την υπογραφήν του Εθνομάρτυρος δωρείται ισοβίως εις τον άρχοντα πρωτέκδικον Γεώργιον την εν Ηπείρω Εξαρχίαν του Γηρομερίου… Το έγγραφον τούτο εκδοθέν μόλις τρεις μήνας προ του τραγικού τέλους του Εθνομάρτυρος, αναφέρεται προφανώς εις τας υπηρεσίας του Αφθονίδου προς την εθνικήν υπόθεσιν. Πράγματι ο Αφθονίδης μυηθείς εις τα της Φιλικής Εταιρείας τω 1816, ήτο μέλος της διευθυνούσης τας εργασίας ταύτης εν Κων/πόλει Τριανδρίας και δι’ αυτού ο Γρηγόριος Ε’ ήρχετο εις επαφήν προς τους Φιλικούς…».

Παρατίθεται επί λέξει το ως άνω έγγραφον του αειμνήστου πατριάρχου Γρηγορίου Ε’.

-Η μετριότης ημών διά του παρόντος αυτής ειδοποιητικού (;) της επαξίου φιλοτιμίας γράμματος δηλοποιεί ότι την αγιωτάτην πατριαρχικήν εξαρχίαν Γηρομερίου την εν τοις ορίοις της Ηπείρου κειμένην και από των εν αυτή χωρίων συγκεκροτημένην κατά φιλοτιμίαν αξιόχρεων δέδωκεν ήδη βραβευσαμένη, τω εντιμολογιωτάτω άρχοντι Πρωτεκδίκω, μεγάλω γραμματικώ του αγιωτάτου Πατριαρχικού αυτής, αποστολικού και οικουμενικού θρόνου και κατά πνεύμα αυτής υιώ αγαπητώ κυρίω Γεωργίω διά τας προς την Εκκλησίαν γνωστάς, λόγου τε αξίας και συντελεστικάς αυτού εκ παιδικής ηλικίας εκδουλεύσεις, αυτώ τε και τω Γένει γνωστάς και δι’ ευφήμου γλώττης αγομένας, ίν’ έχη χάριν παραμυθίας εφ’ όρου ζωής αυτού. Εφ’ ώ και γράφουσα αποφαίνεται, ίνα ο διαληφθείς εντιμολογιώτατος άρχων πρωτέκδικος και μέγας γραμματικός του Οικουμενκού θρόνου Κύριος Γεώργιος, έχων διά βίου την αυτώ εκκλησιαστικώς φιλοτιμηθείσαν ταύτην εξαρχίαν του Γηρομερίου μετά των συνιστώντων αυτήν χωρίων, απολαμβάνη κατ’ έτος παρ’ αυτής το ωρισμένον ετήσιον μετά και των εκείθεν προϊόντων καθ’ άπερ ανήκει χάριν παραμυθίας ταις εκδουλεύσεσιν αυτού αρμοζούσης, μηδενός έχοντος αυτώ αντειπείν τρόπω οίω δήτινι εν βάρει αργίας ασυγγνώστου και αλύτου αφορισμού του από θεού Κυρίου παντοκράτορος.

Όθεν και εις δείξιν της επαξίου ταύτης φιλοτιμίας εγένετο και το παρόν ημέτερον Πατριαχρικόν αποδεικτικόν γράμμα και επεδόθη τη αυτού εντιμολογιώτητι εν έτει σωτηρίω χιλιοστώ οκτακοσιοστώ εικοστώ πρώτω κατά μήνα Ιανουάριον, Ινδικτιώνος Θ’.

Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης».

Και κάτωθι διά χειρός του Γ. Αφθονίδου.

«Πόσον δε προνοητικός εφέρετο και προς τον κοσμικόν του Πατριαρχικού θρόνου κλήρον, εκτιμών την ικανότητα και παιδείαν των διακεκριμένων μεταξύ προσώπων, αναρριπίζων τον ζήλον και παραθήγων το πρόθυμον δι’ επαξίων αμοιβών και περιποιήσεων γίνεται και τούτο φανερόν εκ του κατωτέρω εκκλησιαστικού γράμματος φέροντος την ιδιόχειρον του αοιδίμου υπογραφήν. Πεφιλοτίμηται δε προς τον τότε μεν ακμάσαντα εν τοις Πατριαρχείοις ως και επωφελέστερον ακολούθως μέχρι της πατριαρχείας του Κωνσταντίνου του από Σιναίου, έκτοτε δε προελομένου τον εν Αθήνησιν ιδιωτικόν και απράγμονα (;) βίον.

Γ. Αφθονίδης.

Και για την αντιγραφή. 

Αντώνης Ν. Βενέτης, 

Μοναστηράκι Δωρίδος.