Ο Νικόλαος Νίτσος γεννήθηκε στου Τσαμαντά το 1860, όπου και απεβίωσε το 1940. Γόνος ιερέα βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου διέμενε και έκανε λαμπρές σπουδές, κοντά και στο θείο του Μητροπολίτη Προύσης Ναθαναήλ- Ποβλιώτη. Το 1914 επέστρεψε κι εγκαταστάθηκε μόνιμα στου Τσαμαντά. Λάτρης και γνώστης των γραμμάτων συνέγραψε πολλά και σκόρπια, το σημαντικότερο είναι η μονογραφία του για του Τσαμαντά- χάρη στην οποία αναγνωρίστηκε σαν ένας απο τους σημαντικότερους Ηπειρώτες Λαογράφους.

Το παρακάτω το πήραμε απο την εφημερίδα ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ του 1940, το έγραψε σαν μοιρολόγι ένας ξενιτεμένος χωριανός του στην Αυστραλία.

Τον Νίτσο τον Νικόλαο

Κι εγώ θέλω να κλάψω

Και μοιρολόι να του πω

Δυο λόγια να του γράψω

Όταν στα ξένα μάθαμε

Την ξαφνική θανή του

Από ψυχής πονέσαμε

Φίλοι και χωριανοί του

τι ζούσε ‘κει στου Τσαμαντά

κι οΤσαμαντάς μαζί του

και τον εγνώρισε παντού

η ξέχωρη γραφή του.

Ποιος την μονογραφία του

Δεν διάβασε δεν ξέρει;

Ποιόν απ’ τα ξένα με το νου

Δεν έχει πίσω φέρει;

Δεν έχει φέρει στο χωριό

Με τ’ όμορφα συνήθεια;

Δεν του ξανάπε της γιαγιάς

Τα τόσα παραμύθια;

Ο Γέρο Νίτσος πέθανε,

Ο νους του πια δεν πλάθει

Δεν θα διαβάζει ο Καίσαρης

Τον ντόπιο Γεροστάθη,

Στη «Θεσπρωτία» θα ‘χουμε

Πια Καίσαρη και Πέτρο

Που να μη λείψουνε κι δυο

Χρόνια πολλά απ’το μέτρο

Τέλος ας τον σχωρέσουμε

Τον Νίτσο εχθροί και φίλοι

Που στην Εδέμ θα περπατεί

Με τον Χρηστοβασίλη.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΕΝΟΣ
Τσαμαντιώτης, στη Μελβούρνη