Τράβα κουπί προς την επιτυχία - H Aλεξάνδρα Τσιάβου επέστρεψε στους αγώνες δριμύτερη

Ο απολογισμός για τον χρόνο που έφυγε στις συζητήσεις μας με ετερόκλητες εκπροσώπους γυναικείων οργανώσεων, έφερνε, συχνά τις πρώτες μέρες του χρόνου, ενώπιόν μας την παρουσία της κωπηλάτισσας Αλεξάνδρας Τσιάβου!

Ευχάριστη έκπληξη συνόδευσε, εκ μέρους μας, την αναφορά στη γυναίκα από την Ηπειρο...

Το άλλο όνομα της αναγνώρισης πως οι κυρίες, εκπρόσωποι ομοσπονδιών και οργανώσεων γυναικών πανελλήνιας αλλά και τοπικής εμβέλειας, έχουν σωστό κριτήριο, πέρα από τον στείρο, αν και δυναμικό, λόγο που συχνά τις χαρακτηρίζει!

Δίκαια αναδεικνύουμε τη μορφή της! Κι αυτό επειδή η Αλεξάνδρα Τσιάβου θα μπορούσε να είναι η... Ελλάδα!

Η χώρα που προσδοκούμε ν’ αναγεννηθεί και όχι το συνδημιούργημά μας που βλέπουμε στην εποχή μας να έχει...βγάλει το χέρι έξω από τη θάλασσα και να ζητάει βοήθεια!

Η συζήτηση με την 31χρονη κωπηλάτισσα αναδεικνύει την ελπίδα παρά το διαφαινόμενο τέλος!

Ούτως ή άλλως, με αλληγορική διατύπωση, στη χώρα μας όλοι μας πλέον «τραβάμε κουπί»!

Οπως η 31χρονη κωπηλάτισσα που επιλέξαμε να μας διδάξει την ετοιμότητα στα δύσκολα...

ΙΝΤΙΜΕ

Η κωπηλάτισσα από την Ηγουμενίτσα, λοιπόν, θυμηθείτε ότι, με πλούσιο βιογραφικό στο ενεργητικό της, αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, μα μόλις τον Οκτώβριο, αν και ήδη παροπλισμένη, με ό,τι επώδυνο αυτό συνεπάγεται για φιλόδοξους αθλητές, είπε «εδώ είμαι!».

Επανήλθε, πεισματάρα και ικανή, ώστε να πάρει μέρος στο 3ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παράκτιας Κωπηλασίας του Μονακό και έκανε δικό της, ανάμεσα σε είκοσι κωπηλάτισσες απ’ όλον τον κόσμο στο μονό, το ασημένιο μετάλλιο...

Αλλη αλληγορική ομοιότητα στον παραλληλισμό που επιχειρούμε: παράκτια κωπηλασία, εκεί που ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος, επειδή πρόκειται για αγώνισμα στην ανοιχτή θάλασσα και όχι σε προκαθορισμένο υγρό στίβο, και το απρόοπτο καραδοκεί!

Αραγε στα βαθιά δεν κολυμπάμε όλοι μας;

Ανασύρουμε τα λόγια της, όσα συνιστούν όχι απλώς αγωνιστική τακτική, αλλά στάση ζωής και αναδεικνύουμε την Αλεξάνδρα οδοδείκτη της γενικότερης πίεσης, αγωνίας για το μέλλον της Ελλάδας, τώρα στην αυγή του 2017:

«Αν γνωρίζεις τις δεδομένες δυνατότητές σου, τότε τολμάς! Αυτό έκανα στο Μονακό, με πίστη στο καλό αποτέλεσμα, με ρεαλισμό αλλά και όνειρο για το καλύτερο... Το όνειρο της καλής επίδοσης, γενικότερα της καλής ημέρας που κυνηγάς, δίνει σχέδιο, νέα διάσταση στον ίδιο ρεαλισμό που ανέφερα και νέα δυναμική, τόσο πριν αγωνιστείς όσο και στη διάρκεια της προσπάθειας! Κάτι σαν ανεξάντλητη πηγή υπομονής και αυτοπεποίθησης στην προσπάθεια, παρά την ύπαρξη δεδομένων, απρόοπτων και μη, που ίσως επιχειρήσουν να σε βγάλουν έξω από τον στόχο σου».

Πρόκειται και για οδηγία προς... ναυτιλλομένους Ελληνες συμπολίτες στο νεφελώδες τοπίο του 2017;

«Δεν είναι τυχαίο ότι λέμε ‘‘τραβάς κουπί’’ όταν έχουμε μπροστά μας κάτι δύσκολο... Χωρίς, βέβαια, να εξισώνω τις δυσκολίες μιας ολόκληρης χώρας με τις ανάλογες μιας κωπηλάτισσας, τα δεδομένα είναι ανάλογα! Καλή προετοιμασία, πίστη στο καλό αποτέλεσμα, δύναμη στα χέρια που κωπηλατούν και στην καρδιά που τα προστάζει»!

Ζηλευτή συγκομιδή!

Αλλα επιχειρήματα ώστε να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τις συμβουλές της για τον τρικυμιώδη ορίζοντα της εποχής μας είναι ο απολογισμός της!

Πρώτη στον κόσμο στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα τόσο στο Μπλεντ της Σλοβενίας (2011) όσο και στο Πόζναν της Πολωνίας (2009), αλλά και στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας (2012).

Τον ίδιο χρόνο (2012) την είδαμε μαζί με τη Χριστίνα Γιαζιτζίδου στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου με το χάλκινο μετάλλιο στο στήθος, ίδια διάκριση και σε άλλα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τόσο στην Αγγλία (2009 στο Ντόρνεϊ) όσο και στη Νέα Ζηλανδία (2010 στο Κέιμπριτζ).

Ας σαλπάρουμε, λοιπόν, αισιόδοξα στην αρχή του νέου χρόνου...

Σπύρος Τσάμης - efsyn.gr