Όταν η διαδρομή Ηγουμενίτσα - Γιάννενα, διαρκούσε έξι ολόκληρες ώρες

Διαβάσαμε την περιγραφή της διαδρομής Ηγουμενίτσα-Γιάννινα με το λεωφορείο στις αρχές της δεκαετίας του 1960. 

Ολόκληρη οδύσσεια… 

Έξι ώρες έκανε να φτάσει στον προορισμό του το λεωφορείο. 

Με ενδιάμεσες στάσεις, με δυσκολία στις ανηφόρες του στενού, σε πολλά σημεία, χωμάτινου δρόμου. 

Και τα πράγματα άλλαξαν. 

Έγινε η παλαιά εθνική οδός Ηγουμενίτσα-Γιάννινα, που περιόρισε την απόσταση σε δύο περίπου ώρες. 

Για να ακολουθήσει η Εγνατία οδός, που την περιόρισε ακόμη περισσότερο, στα 40 λεπτά!

Αποκαλυπτική αναλυτική περιγραφή από ταξιδιώτη του 1965:
"Κάποτε το ταξίδι με λεωφορείο από τα Γιάννινα στην Ηγουμενίτσα αποτελούσε, λίγο πολύ, επικίνδυνο εγχείρημα. Τα λεωφορεία δεν ήταν καινούργια και από στιγμή σε στιγμή διέτρεχες τον κίνδυνο να σ' αφήσουν στη μέση του δρόμου. 

Αλλά κι ο δρόμος βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση. 

Κατά το πλείστον χωματόδρομος, στενός,γεμάτος λακκούβες, με συνεχείς κατολισθήσεις και απότομα ανεβοκατεβάσματα. 

Κι έτσι το όχημα, εκεί που αγκομαχώντας ανέβαινε έναν ανήφορο μαχαίρι, απότομα υποχρεωνόταν να πάρει έναν φοβερό κατήφορο, οπότε τρέχοντας σα βολίδα διέτρεχε τον κίνδυνο να βρεθεί στο ανεξερεύνητο βάθος της διπλανής χαράδρας. 

Αν μάλιστα η τύχη τα 'φερνε στραβά και συναντούσε σ' αυτά τα ανεβοκατεβάσματα ένα άλλο όχημα, που ερχόταν από την αντίθετη διεύθυνση, τότε οι ελπίδες επιβίωσης των επιβατών περιορίζονταν στο ελάχιστο. 

Τα πάντα εξαρτιόνταν από τις επιδέξιες μανούβρες των δύο οδηγών, στην τυχαία φυσική σταθερότητα των άκρων του δρόμου και πιθανόν στην επέμβαση κάποιου αγίου, στη χάρη του οποίου έκαιγε νύχτα μέρα το καντήλι στα επικίνδυνα σημεία του δρόμου. 

Αν τώρα προσθέσεις σ' όλες αυτές τις ευοίωνες προϋποθέσεις χάρη του ταξιδιού, τους προκαθορισμένους σταθμούς σε κάθε χωριό σε όλος το μήκος της διαδρομής, την υποχρεωτική στάθμευση στη Βροσίνα για φαγητό, την αντικατάσταση ενός λάστιχου, που έσκασε, και κάποιες άλλες απρόβλεπτες καθυστερήσεις, οι έξι ώρες ήταν το μικρότερο χρονικό διάστημα, που μπορούσες να ελπίζεις ότι θα έφτανες στον προορισμό σου". 

(Από το βιβλίο του Νικήτα Γ. Λυμπερόπουλου, "Αναδρομές και ετεροχρονισμοί", εκδόσεις "Δωδώνη", 1988).