Ηγουμενίτσα: Ο "βιασμός" της αθωότητας

Όπως κάθε πατέρας, εκμεταλλεύτηκα το όμορφο πρωινό του Σαββάτου για να κάνουμε μία "όμορφη" βόλτα στον ποδηλατόδρομο Ηγουμενίτσας μαζί με τα τρία παιδιά μου. Ήξερα από πριν τι θα αντίκριζαν καθώς η κατάσταση αυτή χρονίζει πλέον εδώ και δύο βδομάδες, άλλα ήλπιζα ότι δεν θα πρόσεχαν τα κακώς κείμενα του ποδηλατόδρομου. 

Όμως "πώς να κρυφτείς από τα παιδιά, έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα" λένε οι στοίχοι γνωστού τραγουδιού, και πράγματι τις χαρούμενες παιδικές φωνούλες και τα χαμόγελα διαδέχτηκαν η απογοήτευση και οι εκφράσεις αηδίας την ώρα που φτάναμε στην "παιδική χαρά" του ποδηλατόδρομου. 

Σπασμένα παιχνίδια, σκουριασμένο μονόζυγο, βρόμικη και καμένη τσουλήθρα και σκουπίδια παντού δημιουργούσαν ένα σχεδόν σουρεαλιστικό τοπίο. 

Ένα "έργο τέχνης"! 

Ένα "τέρας πολιτισμού" που θρέφαμε από μικρό όλοι μας μέχρι που αυτό πλέον μεγάλωσε και κοντεύει να μας κατασπαράξει! Μία "εστία μόλυνσης" για τις αθώες ψυχούλες οι οποίες αναγκάζονται να μεγαλώσουν πρόωρα αντικρίζοντας το μπάχαλό μας σε κάθε γωνιά αυτής της πόλης! 

Αλλά αν σε έχουν συνηθίσει να ζεις σε αυτές τις συνθήκες με "επικλήσεις κυρίου" των μη διαθέσιμων πόρων για να καθαριστεί ο περίγυρος σου, σίγουρα δεν μπορείς με τίποτα να χωνέψεις αυτό το "γιατί" στο πρόσωπο του παιδιού σου. 

Μπορεί να μην είναι σε θέση να στο εκφράσει με λόγια, άλλα τα μάτια του αντανακλούν αυτό που σε φοβίζει περισσότερο: "την ανικανότητά σου να του προσφέρεις ένα κόσμο καλύτερο από αυτόν που παρέλαβες". 

Και κάθε βράδυ όταν κοιτιέσαι αυτάρεσκα στον καθρέπτη με έντονες διαθέσεις ναρκισσισμού και μαρτυράς την πρότερη "επιτυχία" σου (διαμέρισμα με θέα θάλασσα, καλές απολαβές, δύο ή τρία αυτοκίνητα, γυναίκα νοικοκυρά, παιδιά πρώτα στο σχολείο που θα γίνουν όλα γιατροί) ξέρεις κατά βάθος ότι έχεις τελικά αποτύχει παταγωδώς (ή μήπως δεν το ξέρεις ακόμα???) γιατί το σαράκι και η σαπίλα έχει κατασπαράξει πλέον τα εσώτερα ενός "καλού οργανισμού" που ονόμαζαν πολιτεία οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. 

Ποια "μυστήρια" εξωπλανητική δύναμη δημιουργεί τα σκουπίδια? 

Γιατί τα ρίχνουμε μόνο στους άλλους? Εμείς οι ίδιοι δεν ευθυνόμαστε? 

Γιατί προσπαθείς να τα χώσεις όλα κάτω από το χαλί? 

Θα είμαι εδώ καθημερινά για να σου θυμίζω ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει μία παιδική χαρά η οποία αντί να είναι γεμάτη από παιδικές φωνούλες είναι γεμάτη από σκουπίδια!

Μ.Γ.