ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΖΑΛΗ ΣΤΟ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - Του Λεωνίδα Ταφέκη

Βρισκόμαστε στην εποχή της ίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ημερομηνία σταθμός σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές του. Η νέα αυτή εποποιία περιστοιχίζετε από όλα τα νεωτεριστικά στοιχεία της σύγχρονης αριστεράς. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει κάτι που να μη το γνωρίζουν και να μην είναι σε θέση να το μάθουν, δεν θα υπάρξει τίποτα από αυτά που λείπουν από τους εργαζόμενους που να μη τους το προσφέρουν, δεν υπάρχει λάθος που να μη μπορούν να το διορθώσουν και τίποτα στραβό που να μη μπορούν να το ισιώσουν κ.λ.π. Το μόνο που τους λείπει είναι η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, την οποία σύμφωνα με αυτούς αξίζει να την έχουν και θα την κατακτήσουν γιατί αποφάσισαν να μην αφήνουν χώρο στους αντιπάλους τους να ξαναγεννιούνται από τα λάθη τους και να επαληθεύονται από τα ψέματά τους. Πως το πετυχαίνουν αυτό, απλά αντιπαλεύοντας δυναμικά και ριζοσπαστικά τους αντιπάλους τους και αποκαλύπτοντας τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Για το τι έκαναν οι πολιτικά θιγόμενοι για να αποτρέψουν ή να επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη είναι προτιμότερο να ρωτήσουμε τους ίδιους για αυτό. Σημασία έχει πως οι αριστεροί άρχισαν να κερδίζουν σταδιακά την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας. Μια νέα ελπιδοφόρα περίοδος ξεκινά… και τελειώνει στο πρώτο εξάμηνο… της αριστερής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στην προαναφερόμενη περίοδο όχι μόνο οι έλληνες αριστεροί αλλά και ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού ασπάζεται, εντάσσεται και απολαμβάνει την Πολιτική Παραζάλη της Αριστερής Παραφροσύνης. Η συνέχεια είναι πλέον γνωστή και μας μεταφέρει στο Πεντοζάλη της Αριστερής Ταπεινοσύνης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή εξαρτάται από τον ελληνικό λαό. Το βέβαιο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να ταπεινώνονται ως αριστεροί παρά να επιβραβεύονται ως γνήσιοι εκπρόσωποι των φιλελεύθερων, δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ιδεωδών.

Όπως όμως και να χαρακτηρίσουμε την πολιτική τους, σημασία έχει ότι για δεύτερη φορά, μια δια των όπλων και μια δια της ψήφου, η αριστερά στην Ελλάδα επιβραβεύεται από τον ελληνικό λαό για τα διαπραττόμενα λάθη της και τις λανθασμένες επιλογές της.

Το ΚΚΕ ενώ από την ίδρυσή του έως και το 1946 προετοίμαζε μέσα από τα επίσημα κείμενά του τα μέλη του και τους εργαζόμενους για ένοπλη εξέγερση εναντίον των εκπροσώπων των μονοπωλίων, όταν τελικά επέλεξε να την κάνει, μας το παρουσίασε ως μια αναγκαστική επιλογή που του επιβλήθηκε από τους αντιπάλους του. Με λίγα λόγια τους βρήκανε κότσους και τους παρασύρανε σε ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο για να τους καταστρέψουν.

Μη με ρωτήσετε όμως, πως η νεότερη αριστερά περικόπτει μισθούς και συντάξεις και επιχαίρει γιατί δεν έκοψε περισσότερα, γιατί δεν μπορώ να σας απαντήσω. Αυτό όμως που με βεβαιότητα γνωρίζουμε, είναι ότι η αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της, από τότε που εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο αγωνίζεται για να παίρνουν περισσότερα οι εργαζόμενοι.

Θα αναρωτιέστε βέβαια γιατί τους αποκαλώ αριστερούς, πολύ απλά διαπράττω το εν λόγω ατόπημα γιατί οι ίδιοι επιμένουν να αυτοαποκαλούνται αριστεροί.

Εξάλλου εάν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αριστερά και να τους προσφωνούμε ως αριστερούς, τι άραγε θα συμβεί με το άλλο μοχθηρό ανθρώπινο είδος, τους ακροδεξιούς και τους φασίστες, που καθημερινά οι φερόμενοι ως αριστεροί ανακαλύπτουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας.

Μήπως τελικά με αυτόν τον τρόπο θα εξαλειφθούν και οι αιτίες που οδηγούν τα ανθρώπινα πλάσματα στην αλληλοεξόντωση τους?

Όλα αυτά όμως θα εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται όσο υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να πιστεύουν ή να κάνουν πως το πιστεύουν, ότι στη μια όχθη του ποταμού φυτρώνουν μόνο τα άνθη του καλού ενώ στην άλλη μόνο γαϊδουράγκαθα. Ή πιο απλά όσο ορισμένοι εξακολουθούν να φαντασιώνονται ότι από την μια όχθη έως την μέση του ποταμού τα νερά είναι πεντακάθαρα ενώ από τη μέση του ποταμού έως την αντίπερα όχθη τα νερά δηλητηριάζονται.

Όλα αυτά γράφονται για να μπορεί να υπάρχει συνέχεια …..

Με εκτίμηση
Λεωνίδας Ταφέκης
Κοινωνιολόγος &
Σύμβουλος Επιχειρήσεων