Η παραλία του σπηλαίου στη Λυγιά στην μύτη Δρεπάνου Ηγουμενίτσας (+ΒΙΝΤΕΟ)

Ανεβαίνοντας στο καράβι για το νησί των Φαιάκων λίγο πολύ θα έχετε βρεθεί στα πάνω καταστρώματα να χαζέψετε την αποχώρηση του πλοίου. Εάν και η παρέμβαση του ανθρώπου στον κόλπο της Ηγουμενίτσας έχει «μουτζουρώσει» λίγο το τοπίο, υπάρχουν ακόμα μικρές “νησίδες” ομορφιάς, όπως οι μικροί ορμίσκοι στα νότια πριν το Χοντρομούτρι (Κοντραμούρτο) , το καταπράσινο Αγιονήσι αλλά και ο υδροβιότοπος που απλώνεται πίσω από την λωρίδα του Δρεπάνου, που καταφέρνουν να σας κρατήσουν στο κατάστρωμα έχοντας για παρέα.... τον μαΐστρο να σας δροσίζει.

Καβατζάροντας την μύτη του Δρεπάνου συνήθως παρατείνεται την παραμονή σας στο κατάστρωμα μέχρι να περάσετε το στενό ανάμεσα στη χερσόνησο της Λυγιάς και την νήσο Πρασούδι.

Στο σημείο αυτό το ενδιαφέρον συνήθως εστιάζεται στο Πρασούδι με τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής εκκλησιάς στο νότιο άκρο αλλά και στην μεγάλη αποικία γλάρων που «εξουσιάζει» το νησί.

Την επόμενη φορά σας προτείνω να αλλάξετε πλευρά και να προσέξετε την σπηλιά που υπάρχει απέναντι στη ξηρά. Ακόμα καλύτερα κανονίστε μία εξόρμηση με σκάφος για να απολαύσετε και το εσωτερικό της.

Η περιοχή οριοθετείτε από τρείς μεγάλες οπές στους βράχους με την πιο νότια να προσφέρει υδάτινη δίοδο σε μικρή βάρκα ή κανό-καγιάκ. Βέβαια μπορείτε να αγκυροβολήσετε και να μπείτε κολυμπώντας μέσα. Αυτό που πρέπει να προσέξετε είναι να συγχρονίσετε την είσοδο και την έξοδο σας ώστε να μην συμπέσει με τον κυματισμό από κάποιο διερχόμενο πλοίο!!

Το εσωτερικό της σπηλιάς θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω καθώς θα σας υποδεχτεί από κάτω σας ένας γαλαζοπράσινος συνδυασμός κρυστάλλινων νερών. Από πάνω θα σας «καλύπτει» ένας θόλος (ύψους περίπου 6μ.) από ιζηματογενές πέτρωμα στις αποχρώσεις του καφέ και του πράσινου. Στο βάθος, σας περιμένει μία «ιδιωτική» παραλία με βότσαλα . Ξαπλώστε και απολαύστε τα παιχνιδίσματα του ήλιου καθώς προσπαθεί, να εισβάλει στο εσωτερικό. Προσπαθώ να φανταστώ την μαγεία των χρωμάτων, καθώς ο Ήλιος θα χάνεται στα Δυτικά και θα έχει εκείνη την μοναδική στιγμή, την δυνατότητα να στείλει κατευθείαν μέσα στο χώρο τις πορτοκαλί ακτίνες του!!! Σας προτρέπω ακόμα να κλείσετε για λίγο τα μάτια και να αφήσετε να σας αποπάρει ο υπόκωφος παφλασμός του νερού πάνω στα στρογγυλά βότσαλα, που τον συντροφεύει ο ήχος των εκατοντάδων γλάρων από το Πρασούδι.

Αποχωρώντας μπορείτε να υπογράψετε στο «Παρουσιολόγιο» που πρέπει να υπάρχει από την επίσκεψη μου τον Ιούλιο του 2010.
http://el.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=1023872

Το σημαντικότερο όμως που μπορείτε να προσφέρεται στο χώρο είναι να απομακρύνεται (όσο μπορείτε) τα άχρηστα αντικείμενα που τυχόν να έχει ξεβράσει η θάλασσα, ώστε το μέρος να είναι όσο γίνεται πιο καθαρό.