"Λουκέτο" στα ακριτικά καφενεία - Του Κώστα Μπατσή

 

Από το κακό στο χειρότερο βαίνουν η χώρα μας και οι κάτοικοί της. 

 

Και πώς να μην πηγαίνουν αφού εκατοντάδες συμπατριώτες μας έχουν μείνει χωρίς δουλειά, μισθοί και συντάξεις διολισθαίνουν διαρκώς προς τα κάτω, το ΕΚΑΣ κόβεται ή περικόπτεται, η παιδεία μας απαξιώνεται, η υγεία μας υποβαθμίζεται, η ασφάλειά μας είναι ευπρόσβλητη, το μέλλον μας δυσοίωνο και οι προοπτικές χωρίς ελπίδα.

 

Η αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, εισφοράς αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ, τιμών υπηρεσιών και προϊόντων, ασφαλιστικών εισφορών, διοδίων και η επιβολή νέων σε καύσιμα, τσιγάρα, καφέ, στη σταθερή τηλεφωνία και στο ιντερνετ , τη συνδρομητική τηλεόραση, την μπίρα, τέλη κυκλοφορίας και σε πολλά άλλα είδη και υπηρεσίες, ευτυχώς όχι ακόμη στον αέρα που αναπνέουμε και στον έρωτα, αλλά ας μη βάζω ιδέες, μας έχουν τσακίσει και οι… κόκκινες γραμμές έχουν επανειλημμένα παραβιαστεί χωρίς ενδοιασμούς και αιδώ, οδηγώντας τη ζωή μας στο μη παρέκει.

 

Και αφού μας έκοψαν και μας φόρτωσαν πολλά, μεταξύ των οποίων το τσιγάρο, και το… βήχα, λόγω αύξησης της φορολογίας των καπνικών προϊόντων και τον καφέ, για την ίδια αιτία, σαν να μην έφταναν όλα αυτά τώρα μας κλείνουν και τα καφενεία μικρών και απομακρυσμένων χωριών εξαιτίας του προσφάτως ψηφισθέντος νόμου που εντάσσει τους μικροεπιχειρηματίες των περιοχών αυτών στον Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).

 

Σύμφωνα με το νόμο, εναρμονισμένον αναντίρρητα στο τρίτο μνημόνιο, το και μνημόσυνο της οικονομικής και εθνικής ανεξαρτησίας επικαλούμενο, οι μικροεπιχειρηματίες καφενείων, μπακάλικων, ψιλικατζίδικων, κ.ά. μικροκαταστημάτων που δραστηριοποιούνται σε περιοχές με κατοίκους κάτω των 2.000 κατοίκων και που έως τώρα ήσαν ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ, όπως και οι αγρότες, υπάγονται στο εξής στον ΕΦΚΑ. 

 

Η ένταξή τους θα γίνει σταδιακά έως το 2022. Αυτό σημαίνει πως με την ολοκλήρωση της διαδικασίας θα κληθούν να πληρώσουν εισφορές ύψους 20% επί του φορολογητέου εισοδήματός των.

 

Πόσοι εξ΄αυτών θα δυνηθούν ν΄αντεπεξέλθουν στις δυσβάστακτες υποχρεώσεις όταν οι περισσότεροι τα βγάζουν πέρα με δυσκολία, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες και εκτελώντας κοινωνικό έργο, χωρίς ουσιαστικό κέρδος, εξυπηρετώντας, στην πλειονότητά τους, από 5 έως 50, άντε 100 κατοίκους. 

 

Έργο ανεκτίμητο και πολύμορφο, ουσιαστικό για την ύπαρξη των λίγων εναπομεινάντων ξωμάχων της ζωής.

 

Υπενθυμίζομαι πως τα καφενεία πρωτίστως, αλλά και τα άλλα μικρομάγαζα των χωριών είναι κέντρα ύπαρξης και συνάντησης των ολιγάριθμων κατοίκων κάθε απόμακρης και μικρής περιοχής. 

 

Είναι κέντρα ζωής, μικροί φάροι που φωτίζουν νυχθημερόν, με ήλιο, βροχή, χιόνι και ξεροβόρι ντόπιους και περαστικούς.

 

Εκεί συναθροίζονται τις Κυριακές, τις γιορτές και τα πανηγύρια οι λιγοστοί ξωμάχοι για να πιούν τον καφέ τους ή το τσίπουρό τους, που κι αυτό πάνε να μας το κόψουν οι αθεόφοβοι. 

 

Εκεί θα βιώσουν κάθε σημαντικό γεγονός του χωριού τους. Θα ανταμώσουν σε χαρές και γλέντια, κηδείες, μνημόσυνα και παρηγοριές.

 

Εκεί θ΄αφήσει ο ταχυδρόμος την αλληλογραφία, τη σύνταξη, την επιταγή, το δέμα. 

 

Και ο κάθε καλοπροαίρετος επαγγελματίας θα φροντίσει να φτάσουν στους παραλήπτες τους, απαλλάσσοντάς τους από οδυνηρή ταλαιπωρία πηγάζουσα από την πεπερασμένη ηλικία, το δύσβατο της περιοχής που πρέπει να διανύσουν πεζοδρομώντας ελλείψει μεταφορικών μέσων ή κατάλληλων δρόμων προσπέλασης σε τροχοφόρα ή και ανημπόρια.

 

Εκεί θ΄απευθυνθεί κάθε επισκέπτης, γιατρός, αστυνομικός, τουρίστας για να πάρει πληροφορίες για τους κατοίκους, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μονοπάτια περιπάτου, τους χώρους αναψυχής, αναρριχήσεων, αιωροπτερισμού, καγιάτ, αθλητικών κέντρων, για την ύπαρξη σπηλαίων, λιμνών, ποταμιών, γεφυριών, κέντρα σίτισης και ύπνου, τόπους ευδοκίμησης αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών. 

 

Για το πώς θα κατευθυνθεί και θα πορευτεί ανάμεσα σε ρογκιασμένα από θάμνους και βάτα σοκάκια, μονοπάτια και ατραπούς, αφού εξαφανίζονται με γεωμετρική ταχύτητα βελάσματα και τσοκανίσματα που ζωή και πόρους έφερναν αλλά και τα περάσματα κρατούσαν ανοιχτά.
 

Εκεί ντόπιοι και περαστικοί θα βρούν το καλοκαίρι ίσκιο κάτω από δροσερά πλατύφυλλα δέντρα για να ξαποστάσουν, να πουν μια κουβέντα, να πιούν κρυστάλλινο νερό, να κάνουν τις προμήθειές τους, να πάρουν ένα πακέτο τσιγάρα. 

 

Και το χειμώνα να βρούν καταφύγιο στο εσωτερικού του καταστήματος, δίπλα στην ξυλόσομπα, κουτσοπίνοντας και κουβεντιάζοντας ανταλλάσσοντας ειδήσεις και πληροφορίες που την επόμενη θα γνωστοποιηθούν σε όλο το χωριό.

 

Αυτά τα καφενεία αποδυναμώνονται με το νόμο και αφανίζονται, οδηγούμενα στα λουκέτα και στο μαρασμό των μικρών χωριών, αφού με την εξάλειψή τους διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός κάθε μικρής και απομακρυσμένης περιοχής, με ότι αυτό θλιβερό συνεπάγεται για τους κατοίκους, τα ορεινά και παραμεθόρια χωριά, για τη χώρα.

 

Ένας νόμος ανήκεστος που αποδεικνύει πως οι συντάξαντες, αλλά και όσοι τον ψήφισαν αγνοούν πως κάθε μικρό χωριό χωρίς καφενείο είναι σπίτι χωρίς άντρα. 

 

Και δεν αναρωτήθηκαν καν που θα στεγαστούν για να μιλήσουν κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις, ίσως γιατί και τους κατοίκους αυτούς ξέγραψαν, αλλά, ίσως και τους εαυτούς τους.Νόμος που ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή στα ακριτοχώρια μας μετά τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις των «Καποδίστρια» και «Καλλικράτη» που έγιναν αφορμή να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους από τους κεντρικούς δήμους, αφού τα κονδύλιά τους κατευθύνονται προς τα εκεί που υπάρχουν και τα πολλά… κουκιά.
 

Ύστερα απ΄όλα αυτά, κακώς αναρωτιόμαστε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε!