Ο Μίλτος Γήτας συνομιλεί με την Θεσπρωτή πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα Τασία Βενέτη

Η Θεσπρωτή Τασία Βενέτη εμπνεόμενη όπως λέει κι η ίδια από τους «καθημερινούς» ανθρώπους κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο που αποτελείται από 28 διηγήματα και τιτλοφορείται «Του χιονιού» (εκδ. Το Ροδακιό). Για τις ιστορίες του βιβλίου της, τους αγαπημένους της συγγραφείς αλλά και για τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια μίλησε στον ανταποκριτή του BOOKIA στην Ήπειρο, Μίλτο Γήτα στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Πότε και γιατί πήρατε την απόφαση να γράψετε ένα βιβλίο;

Ποτέ δεν σκέφτηκα πως αυτά που έγραφα από νύχτα σε νύχτα σε κάποια μάλλον ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της ζωής μου θα είχαν συνέχεια σαν βιβλίο. Έγραφα αποκλειστικά "από μένα για μένα", χωρίς σκοπό έκδοσης. Ήμουν πολύ αρνητική, έστω και αν κάποια πολύ φιλικά μου πρόσωπα που διάβαζαν τα γραπτά μου είχαν εντελώς αντίθετη άποψη. Ούτε ήθελα, ούτε και φανταζόμουν πως οι δικές μου "ιστορίες" θα ενδιέφεραν κάποιο αναγνωστικό κοινό. Μετά την χρόνια πίεση που ασκήθηκε κυρίως από την αδερφή μου για τα κείμενά μου, φρόντισα να τηλεφωνήσω σε έναν "δύσκολο" Εκδοτικό οίκο, λαχταρώντας μια απόρριψη, ώστε να ησυχάσω από τις πιέσεις περί έκδοσης του βιβλίου. Μόνο που "Το Ροδακιό" είχε ίδια άποψη με τους προαναφερθέντες ανεπίσημους αναγνώστες, και .. με "νίκησαν".

Τι σας εμπνέει συνήθως;

Εμπνέομαι κυρίως από τους συνηθισμένους ανθρώπους, τους "καθημερινούς", για αυτούς μου αρέσει να γράφω. Για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα χίλια προβλήματα της ζωής. Ανέκαθεν ήμουν καλή ακροάτρια. Και παρατηρητική. Όταν κάποιος λέει κάτι, μπορεί για λόγους "προστασίας" (ακόμη και για τον ίδιον), να μην τα πει όλα χαρτί και καλαμάρι, όμως, μια κίνηση του σώματος, κάτι στο βλέμμα, ή κάποια γκριμάτσα, θα συμπληρώσουν και αυτά που δεν ειπώθηκαν. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κοινά στοιχεία- κατά βάθος μοιάζουν. Όλοι κατά βάθος θρέφουμε ένα κομμάτι πόνο.

Στο βιβλίο σας «Του Χιονιού» (εκδ. Το Ροδακιό) ο αναγνώστης τι να περιμένει να διαβάσει;

Πραγματικά δεν ξέρω τί μπορεί να περιμένει ο αναγνώστης "Του Χιονιού", όπου ούτε στο οπισθόφυλλο ούτε στο "αυτί" του βιβλίου υπάρχει η παραμικρή πληροφορία. Όταν η εκδότριά μου η κ. Τζούλια Τσιακίρη είπε πως είναι "γραμμή" του Εκδοτικού Οίκου να μην αναγράφεται τίποτε για το περιεχόμενο και τον συγγραφέα, συμφώνησα με μεγάλη ανακούφιση λέγοντας μάλιστα, καλλίτερα, ο καθένας ας φαντάζεται εμένα όπως θέλει, και ας φαντάζεται και ό,τι θέλει και για το βιβλίο, καθώς σαν πρωτοεμφανιζόμενη ένοιωθα πως κατά κάποιο τρόπο έτσι ήμουν" προστατευμένη" - Οι "βιβλιοφάγοι" λίγο πολύ γνωρίζουν τις δουλειές των διαφόρων Εκδόσεων , και "Το Ροδακιό", δεν τους απογοητεύει.


Μιλήστε μου λίγο για τη «δική σας» Θεσπρωτία;

Η "δική" μου Θεσπρωτία είναι φτιαγμένη από Νερά και Βουνά, από γέλια και δάκρυα. Είναι γεμάτη πρόσωπα, τραγούδια, ανάσες ξενιτεμένων, πεθαμένων, αυτών, που φύσηξαν μέσα μου ζωντανεύοντας τα παιδικά μου χρόνια. Είναι το χέρι που κρατούσε το σουγιαδάκι και αφαιρούσε τη φλούδα του μήλου κυκλικά και την άφηνε να πέφτει στην ποδιά, σαν σπείρα - είναι το χέρι που με τα τρία δάχτυλα "του Σταυρού" μάζευε τη μπουκιά στην άκρη του πιάτου - είναι το μοιρολόι που μούσκευε το διαβατήριο στην τσέπη του πατέρα, της μάνας, του παιδιού, ή όλων μαζί -η δική μου Θεσπρωτία είναι αυτοί που έγιναν η "πυτιά" στο καλούπι της πιο βαθιάς μου σκέψης.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και γιατί;

Τα παραμύθια του Άντερσεν με έχουν στιγματίσει σε πολύ τρυφερή ηλικία, καθώς και οι κλασσικοί Έλληνες διηγηματογράφοι… Αγαπημένος μου συγγραφέας (δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα), μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε, αρκεί να με κάνει ¨"άνω κάτω", με την καλή έννοια, σε ελάχιστο χρόνο. Είμαι κακή αναγνώστρια, τεμπέλα, και σπάνια διαβάζω.. νοιώθω πραγματική ευτυχία όταν κάποιος με τη γραφή του "πετυχαίνει" τα γούστα μου. Είμαι υπέρ της λακωνικότητας (του λόγου).

Πως αντιδράτε σε μια θετική ή μια αρνητική κριτική για το βιβλίο σας;

"Του Χιονιού" είναι το πρώτο μου βιβλίο, και μέχρι στιγμής δεν έχω βρεθεί αντιμέτωπη με κάποια αρνητική κριτική, ίσα ίσα. Βέβαια, οι καλές κριτικές και η άμεση και τόσο θερμή ανταπόκριση των αναγνωστών μου είναι που με έβαλαν σε σκέψεις και σύντομα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου αναρωτήθηκα αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ ξανά, γιατί όπως είχε πει και η εκδότριά μου, "σήκωσα πολύ ψηλά τον πήχη". Ευτυχώς δεν έχω τον "καημό" του συγγραφέα εφόσον αποποιούμαι αυτόν τον ρόλο, άρα, δεν "κινδυνεύω" κι όλας από καμία "καλή" ή "κακή" κριτική. Για μένα το γράψιμο είναι προσωπική ταυτοποίηση και τακτοποίηση, και έτσι θα συνεχίσω να γράφω, με αυστηρότητα και ειλικρίνεια προς τον εαυτό μου, με απόλυτο σεβασμό και δίκαιο προς τους φυσικούς ήρωες των ιστοριών μου, και ξανά, σαν να μην πρόκειται να διαβαστούν τα γραφόμενα μου (εκτός εμού), από κανέναν.

Ποια είναι τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια;

Γνωρίζω πως οι αγαπημένοι μου αναγνώστες περιμένουν δεύτερο βιβλίο, και όσο δυνατόν γρηγορότερα -δεν κωφεύω, αλλά μετά από πολυετές γράψιμο, αισθάνομαι πως οι λέξεις μου "ξεκουράζονται" σαν στρατός που γύρισε από πόλεμο, και εγώ, διανύω ακόμη μια περίοδο εσωτερικής σιωπής. Όταν φτάσει ο καιρός, θα πιάσω πάλι το στυλό και τα κείμενά μου να τα "ψειρίσω" να τα "χτενίσω" και να τα φροντίσω, σαν ψυχές που θα παραδώσω και δεν θα πρέπει να τις έχω αδικήσει, πουθενά.

 

bookia.gr