ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ 1960 - Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ

Αφήγημα του Τάσου Βασιάδη από την έκδοση "ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ" των Α.Βασιάδη και Κ.Λώμη

Με συγκίνηση θυμόμαστε την ωραιότητα των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, έτσι όπως την ζούσαμε στην ανοιξιάτικη Ηγουμενίτσα των παιδικών μας χρόνων.

Είναι χαρακτηριστικές οι μνήμες της περιόδου της μαθητείας μας στο Δημοτικό Σχολείο.

Ο παροιμιώδης δάσκαλος μας Κώστας Παπαγγέλης δίδασκε τον Ακάθιστο Ύμνο στους μαθητές κατά κάποιο ξεχωριστό τρόπο, δίνοντας δεύτερη φωνή στην λέξη «ελευθέρωσον».

Τα απογεύματα συχνάζαμε στην εκκλησία όπου έκανε μαθήματα κατηχητικού ο πατήρ Τίτος, τον οποίον οι μαθητές με σκωπτική διάθεση αποκαλούσαν στις μεταξύ τους συζητήσεις «Τιτάκο».

Ο πατήρ Τίτος λοιπόν σαν άκουγε να εκτελούμε τον Ακάθιστο Ύμνο κατά την παπαγγελική διδασκαλία ξεφώνιζε ένα «απαράδεκτο» και πάσχιζε να μας μάθει τον Ύμνο κατά τον κλασσικό τρόπο, ψάλοντας το «ελευθέρωσον» σε πρώτη φωνή.

Παράγγελνε δε μέσω ημών στον δάσκαλο να μη κακοποιεί την Βυζαντινή μουσική.

Ο Παπαγγέλης σαν άκουγε από τους μαθητές την πλήρη αφελή μετάδοση των διαδραματιζομένων στο κατηχητικό, μας απαγόρευε να ψάλουμε το «ελευθέρωσον» κατά τρόπο διαφορετικό από ότι το δίδασκε ο ίδιος τονίζοντας ότι δεν δέχεται παρατηρήσεις από κάποιον που κακοποιεί την έννοια της... ηθικής.

Ο παπά Τίτος με τη σειρά του απειλούσε με αφορισμό όσους θα τολμούσαν να κακοποιήσουν τον Ύμνο Της Παναγιάς και πρόσθετε ότι δεν μπορεί να μιλάει για ηθική όποιος αφαίρεσε ζωές ανθρώπων.

Ως γνωστόν ο Παπαγγέλης είχε διατελέσει αντάρτης στον ΕΔΕΣ με τον Ναπολέοντα Ζέρβα και συχνά πυκνά διηγόνταν ηρωικές μάχες με πολλά θύματα που κανένας δεν έπαιρνε στα σοβαρά αλλά και κανείς δεν μπορούσε να διαψεύσει.

Η μάχη του «ελευθέρωσον» διαρκούσε αρκετές ημέρες μέχρι που οι μαθητές προσαρμοζόμασταν να ψάλλουμε τον Ύμνο, στο σχολείο σύμφωνα με τον τρόπο του Παπαγγέλη και στην εκκλησία κατά την διδασκαλία του Τιτάκου.

Μερικές φορές ορισμένοι ξεχνιόντουσαν και άλλαζαν φωνή κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Δημιουργούνταν τότε ένα θαυμάσιο χορωδιακό αποτέλεσμα που δεν μπορούσαν δυστυχώς να αξιοποιήσουν οι δύο στενοκέφαλοι διαφωνούντες, που μόλις άκουγαν «δεύτερη φωνή» αγρίευε το μάτι τους.

Έτσι η μάχη του Ακάθιστου Ύμνου συνεχιζόταν αμείλικτη μέχρις ότου τελείωνε η περίοδος των Χαιρετισμών Της Θεοτόκου.

Η εκκλησία του Ευαγγελισμού Της Θεοτόκου ή «Ευαγγελίστρια», λιθόκτιστη και κεραμοσκεπής αποτελεί μέχρι σήμερα χαρακτηριστικό στοιχείο αναφοράς της Ηγουμενίτσας και συνδέεται με πολλές παραδόσεις και επεισόδια.
Αποτέλεσε μάλιστα χαρακτηριστικό αφιέρωμα των ΕΛΤΑ τα οποία αποθανάτισαν την απεικόνιση της σε ειδικό γραμματόσημο που εκδόθηκε το 1994.

Ο ΠΑΤΗΡ ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΛΗΣ
Στη θρησκευτική πομπή στην Ηγουμενίτσα του 1959 ο πατήρ Τίτος αναγνωρίζεται ως ο νεώτερος τότε προπομπός μαζί με τον παπά Περικλή Χόβολο, ενώ ακολουθεί ο Μητροπολίτης Τίτος Ματθαιάκης και οι Αρχές της πόλης.
Ο πατήρ Τίτος Καράντζαλης μετά την αποχώρηση του από την Ηγουμενίτσα διέπρεψε ως πανεπιστημιακός διδάσκαλος με αξιόλογη εκκλησιαστική δράση.
Αργότερα ως Επίσκοπος υπήρξε στηλοβάτης του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Η ανάληψη από τον Τίτο των καθηκόντων του Μητροπολίτη Χαρτούμ στο Σουδάν συνοδεύτηκε με σημαντική ιεραποστολική δράση, η οποία έληξε δυστυχώς άδοξα με την αποτρόπαια δολοφονία του.

 

ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ
Ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου συμπίπτει συνήθως με την περίοδο των Χαιρετισμών Της Θεοτόκου.
Ηταν αναμενόμενο επομένως να κυριαρχεί η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της μάχης του Ακάθιστου Ύμνου.
Στην φωτογραφία ο Ιωάννης Βασιάδης ως εκπρόσωπος του Λιμενικού Ταμείου Ηγουμενίτσας, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΟΛΗΓ, καταθέτει στεφάνι στο παλιό Ηρώο της πόλης, παρουσία τόσο του δάσκαλου Κ.Παπαγγέλη όσο και του ιερέα π. Τίτου Καράντζαλη, που φρόντισαν να σταθούν σε απόσταση ασφαλείας μεταξύ τους, αποφεύγοντας ακόμα και να διασταυρώσουν τα βλέμματά τους.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗΣ
Στην φωτογραφία ο δάσκαλος απεικονίζεται στο κέντρο και αριστερά της ομαδικής πόζας.
Για πολλές σειρές Ηγουμενιτσιωτών μαθητών ο αείμνηστος δάσκαλος Κωνσταντίνος Παπαγγέλης έμεινε ανεξίτηλα στην μνήμη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για τις εκτός διδασκαλίας δραστηριότητες που ανέπτυσσε με τους μαθητές, αλλά και για τα ξεκαρδιστικά επεισόδια που προκαλούσε.
Διαμόρφωνε επίσης τις μαθητικές δραστηριότητες και στα γυμνασιακά χρόνια ως τοπικός έφορος προσκόπων.
Χαρακτηριστικές όμως ήταν οι εκδρομές που διοργάνωνε για ψυχαγωγία και πολιτιστική ενημέρωση των μικρών μαθητών του
Η πρώτη εκδρομή που κάναμε μαζί του ήταν τον Φλεβάρη του 1963 στην ηπειρωτική πρωτεύουσα τα Γιάννενα.
Στην φωτογραφία που τραβήχτηκε από πλανόδιο φωτογράφο έξω από το τζαμί κατά την διάρκεια ημερήσιας εκδρομής στα Γιάννενα ο κ. Παπαγγέλης περιστοιχίζεται από τους τότε μαθητές του.

Συγκεκριμένα αναγνωρίζονται:
Κάτω σειρά: Χριστόδουλος Τόσκας, Αντώνης Στέλιος, Πέτρος Κοντοζήσης, Τάσος Βασιάδης, Πέτρος Γεωργίου, Άννα Μιχαλά, Βασιλική Χριστιανού, Αλέκα Νάση, Σταυρούλα Μάτση, Ρούλα Τσιάτση, Ασπασία Μεταλλινού, Μαριάννα Κεφάλα, Μαρία Καίσαρη και Ζωή Κωστάρα
Δεύτερη σειρά: Ερμιόνη Σάρρα, Ανδρονίκη Γιάκη, Σοφία Νοτίδου, Μιράντα Κόκκα, Παρασκευή Πλαστήρα, Νίκος Δημητριάδης, Μάκης Κωστάρας, Θωμάς Τζάφος, Γιώργος Πιτούλης, Φωτεινή Μπίτη , Μαρία Σολή.
Πίσω από τον δάσκαλο: Σπύρος Μπαλάσκας, Τάκης Μπύρος, Κατερίνα Μίχου, Ηλίας Ράγκος, Σωτήρης Δελαβίας, Κώστας Ευγενής.
Στην κορυφή συνωστίζονται οι: Χρήστος Δημητρίου, Κώστας Στέρτσος, Σωτήρης Γεωργούλης, Χρήστος Αθανασίου, Βαγγέλης Γκόντοβος, Θωμάς Τσούτσουρας, Φώτης Μηλιώνης, Γιώργος Ρούμπης, Παύλος Αναστασίου, Βασίλης Αναστασίου και Κώστας Λάσκαρης.