Νέα διάκριση για τον Βαγγέλη Βαλαχά για το ποίημά του "Η μοναξιά του Φειδιππίδη"

Νέα διάκριση για τον Πρεβεζάνο Βαγγέλη Βαλαχά για το ποίημά του "Η μοναξιά του Φειδιππίδη", σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 10ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Ποιητικού Διαγωνισμού, που διοργάνωσε το Νοέμβριο του 2015 η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (ΕΛΒΕ), με αφορμή τα 35 χρόνια από την ίδρυσή της και θέμα «Πανανθρώπινες αξίες».

Οι απονομές έγιναν το βράδυ της 4ης Μαρτίου 2016 στην αίθουσα των Δυτικομακεδονικών Σωματείων, στην οδό Βενιζέλου 30, στη Θεσσαλονίκη.

Την Κριτική Επιτροπή αποτελούσαν οι: Αστέριος Κωνσταντίνου, φιλόλογος – λυκειάρχης, Σταύρος Μπλέτσας, φιλόλογος – ποιητής, Γιάννης Αρκέτος, κοινωνιολόγος – ποιητής και Ελένη Καρασαββίδου, διδάκτορας λογοτεχνίας ΑΠΘ – ποιήτρια. Τα περισσότερα από τα ποιήματα που διαγωνίστηκαν (και όχι μόνο όσα διακρίθηκαν) περιλαμβάνονται ήδη σ’ ένα καλαίσθητο βιβλίο 204 σελίδων, των εκδόσεων «Εχέδωρος», με τίτλο της συλλογής «Πανανθρώπινες αξίες».

Για τον Βαγγέλη, αυτή η νέα ποιητική διάκριση είναι η τρίτη για το ποίημα αυτό, μετά από το 2ο βραβείο από το ωδείο Φουντούλη στον Βόλο και το βραβείο "Φειδιππίδης", στον Δ' παγκόσμιο ποιητικό διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού.

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗ
Στερνή ματιά ξοπίσω μου να ρίξω αποφεύγω,
καθάριο πρέπει να ‘χω το μυαλό,
βαρύ φορτίο κουβαλώ.
Πρώτη ανάσα… δεύτερη… βαθιά εισπνοή… και φεύγω.
Τα βήματά μου σίγουρα –η πείρα δίδαξέ τα-.
Τον άνεμο ποθώ να παραβγώ,
καλά κρατάω το ρυθμό
κι είμαι γεράκι δυνατό. Πέτα ψυχή μου, πέτα!
Γλιστρώ στη νύχτα σαν σκιά, στη μέρα σαν το βέλος.
Η γη κάτω απ’ τα πόδια μου πυρί,
χτυπά η καρδιά μου σαν σφυρί
κι οπλίζω το κουράγιο μου να φτάσω ως το τέλος.
Περνώ μποστάνια και βορούς κι αμπέλια φορτωμένα.
Η φτέρνα μου σε βάτα έχει σκιστεί,
οι γάμπες μου έχουνε πρηστεί,
σε κάθε βήμα προσπαθώ ν’ αντέξω κι άλλο ένα.
Αχ, δε βαστούν τα πόδια μου και πέφτω με το γόνα.
Με σώμα σκεβρωμένο και στεγνό,
μπορώ και πιο πολύ μπορώ,
τον εαυτό μου υπερνικώ σε τούτον τον αγώνα.
Ατέλειωτα χιλιόμετρα που αψηφώ τον πόνο.
Και φτάνοντας στην ύστατη στιγμή,
με την ανάσα μου κοφτή
εκπνέω το φορτίο μου και νίκησα τον χρόνο.