ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ 1970

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961 που καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.

Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.

Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου εορτάστηκε φέτος με πρωτοβουλία του Τμήματος Υποκριτικής Τέχνης Θεάτρου και Κινηματογράφου του Δημοσίου Ι.Ε.Κ. Ηγουμενίτσας, σε συνεργασία με τον Δήμο Ηγουμενίτσας, που συνδιοργανώνουν θεατρική εκδήλωση.

Ως διαδικτυακή συμμετοχή σε αυτήν την συνδιοργάνωση, αναρτάται η παρούσα δημοσίευση με αναφορά στην θεατρική παράδοση της Ηγουμενίτσας.

Η ανάρτηση είναι ειδικά αφιερωμένη στην επιτυχημένη θεατρική παραγωγή «ΜΠΛΟΚ C» που υλοποιήθηκε το 1979 από τους μαθητές του τότε εξατάξιου Γυμνασίου, η οποία άφησε εποχή. 

Το κείμενο που ακολουθεί και οι φωτογραφίες με λεζάντες προέρχονται από την έκδοση «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΜΑΣ» των Α.Βασιάδη και Κ.Λώμη.

Το υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό είναι ανέκδοτο και προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του Α.Βασιάδη.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το «Μπλοκ C»

Κορυφαία εκδήλωση της πολιτιστικής ανησυχίας της γενιάς του '60 υπήρξαν οι παραστάσεις που οργανώθηκαν και δόθηκαν με το έργο του Ηλία Βενέζη «ΜΠΛΟΚ C»

Η αρχική ιδέα γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1969 από ομάδα Ηγουμενιτσιωτών φοιτητών της εποχής εκείνης μεταξύ των οποίων υπήρξαν ο Νίκος Σάρρας, ο Γρηγόρης Πηλείδης, ο Γιώργος Βασιάδης, ο Χρήστος Παπαφωτίου, ο Αλέκος Σημάτης, ο Παντελής Σάρρας, ο Αποστόλης Αθανασίου και άλλοι.

Στόχος υπήρξε η παρουσίαση του έργου στα πλαίσια σειράς πολιτιστικών εκδηλώσεων που διοργάνωσε η Νομαρχία Θεσπρωτίας για εκείνο το καλοκαίρι.
Για λόγους αντικειμενικών δυσχερειών η ιδέα των φοιτητών δεν προχώρησε.

Βρήκε όμως γόνιμο έδαφος σε έναν αρχικό πυρήνα μαθητών του Γυμνασίου Ηγουμενίτσας που αποτελέστηκε από τους Τάσο Βασιάδη, Κώστα Λώμη και Ηλία Ράγκο.

Η πραγματοποίηση της ιδεάς ξεκίνησε με τον ενθουσιασμό και τον αυθορμητισμό της εφηβείας, χωρίς να ληφθεί υπόψιν ούτε το ειδικό βάρος του έργου από συγγραφική, σκηνοθετική και ερμηνευτική άποψη, ούτε το γεγονός ότι είχε ανεβεί στην Εθνική Σκηνή από έναν σκηνοθέτη του μεγέθους του Πέλου Κατσέλη, ούτε το ότι οι βασικοί χαρακτήρες του έργου είχαν ταυτιστεί με κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου όπως ο Θάνος Κωτσόπουλος ο Ηλίας Σταματίου, ο Χρήστος Ευθυμίου και άλλοι.

Η ομάδα συμπληρώθηκε γρήγορα εκτός από τους τρεις προαναφερθέντες και με τους Νίκο Δημητριάδη, Γιώργο Ρούμπη, Βαγγέλη Γκόντοβο και Αντώνη Μπούση.

Το βασικό επιτελείο της θεατρικής ομάδας είχε πλέον συμπληρωθεί και αποφασίστηκε να αρχίσουν αμέσως οι πρόβες.

Χωρίς κάποια θεατρική παιδεία και εμπειρία, χωρίς σκηνοθετική καθοδήγηση και χωρίς καμμιά εξασφάλιση για το πραγματοποιήσιμο του σχεδίου, η ομάδα συλλογικά ανέλαβε την παραγωγή, την σκηνοθεσία, την κατανομή και την διδασκαλία των ρόλων καθώς επίσης και όλες τις μεγάλες και μικρές λεπτομέρειες του εγχειρήματος.

Από μιας αρχής προέκυψε πρόβλημα χώρου για τις πρόβες που θα γίνονταν.
Τελικά επελέγη το ερειπωμένο ενετικό κάστρο που βρίσκεται στο δασάκι πίσω από το Δασαρχείο.

Εκεί μακριά από ενοχλητικές παρεμβάσεις μέσα στη φύση και με ντεκόρ τα μισογκρεμισμένα τείχη η συντροφιά έκανε τις πρόβες της και ο καθένας εμπέδωσε το ρόλο του και ταυτίστηκε με αυτόν.

Αυτά μέχρι τον Οκτώβριο οπότε, με τα πρωτοβρόχια, ο χώρος έγινε πλέον ακατάλληλος.

Με την αναζήτηση νέου χώρου έγινε κατανοητό ότι χρειαζόταν μια πιο έμπειρη τεχνική υποστήριξη και μια πιο υπεύθυνη σκηνοθετική καθοδήγηση που θα μπορούσε να επιβληθεί σε όλους μας και να εμπνεύσει την αναγκαία πειθαρχία.

Τη λύση στο πρόβλημα έδωσαν ο Γρηγόρης Πηλείδης και ο Γιώργος Βασιάδης που πρόθυμα ανταποκρίθηκαν και ανέλαβαν να βοηθήσουν για την πραγματοποίηση του σκοπού. Σαν χώρος για τις πρόβες προσφέρθηκε το οίκημα όπου στεγάζονταν η Φιλαρμονική του Δήμου που την εποχή εκείνη είχε αναστείλει την δραστηριότητα της.

Είχε έρθει ήδη η ώρα για την επίσημη αναγγελία της προσπάθειας.

Αυτή έγινε προς τον φιλόλογο Κοσμά Φουσέκη ο οποίος προκειμένου να προσδώσει στην όλη παραγωγή την κάλυψη και το κύρος του Γυμνασίου ζήτησε την άδεια από τον Γυμνασιάρχη κ. Δαμιανό Μπούρκα.

Εκείνος γνωρίζοντας τον αντιστασιακό χαρακτήρα του έργου και θέλοντας να αποφύγει περιπλοκές με το καθεστώς της εποχής, παρέπεμψε τους μαθητές στην αστυνομία προκειμένου να δοθεί από εκεί άδεια για την παράσταση.

Ο αστυνόμος με την σειρά του ζήτησε να διαβάσει το έργο πριν δώσει την άδεια.
Όμως ποτέ δεν το διάβασε, προφασιζόμενος κάθε φορά τον φόρτο εργασίας.

Τελικά η άδεια δόθηκε από τον Νομάρχη Κυριακάκο ο οποίος όπως διεφάνη, δεν εγνώριζε την υπόθεση του έργου αλλά είδε με καλό μάτι την πρωτοβουλία των μαθητών.

Συνολικά δόθηκαν τρεις παραστάσεις.
Δύο στο Κινηματοθέατρο «ΟΑΣΙΣ» στην Ηγουμενίτσα και μια στο Δημοτικό Σχολείο Φιλιατών.

Και στις τρεις οι αίθουσες ήταν κατάμεστες από κόσμο που ενθουσιασμένος χειροκροτούσε για ώρα πολύ τους συντελεστές του θεάτρου.

Τα σχόλια που διατυπώθηκαν ήταν κολακευτικότατα και ανάλογες ήταν οι κριτικές των Τοπικών Εφημερίδων «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ» και «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ».

Τα πρόσωπα του έργου ερμηνεύτηκαν από τους ακόλουθους μαθητές:

«Αντισμήμαρχος-Παύλος Δεσύλλας» Τάσος Βασιάδης

«Αντάρτης-Βασίλης Βαγενάς» Γιώργος Ρούμπης

«Σαλταδόρος» Ηλίας Ράγκος

«Φοιτητής-Φώτης Παράσχος» Κώστας Λώμης

«Διπλωμάτης» Αντώνης Μπούσης

«Κύριος Φαίδων» Νίκος Δημητριάδης

«Θαλαμάρχης» Βαγγέλης Γκόντοβος

«Δεσμοφύλαξ» Σπύρος Πάκος

«Γερμανός Αξιωματικός» Παναγιώτης Νάτσιος

«Διερμηνεύς» Γιώργος Σοφίας

«Μάγειρας» Σταύρος Αθανασίου

«Γερμανός Στρατιώτης» Σπύρος Πλάκας

«Νέος κρατούμενος» Σπύρος Τρίκος

Τα ηλεκτρικά είδη που χρειάστηκαν τα διέθεσε ο Γιάννης Ράγκος.

Την ηλεκτρολογική ευθύνη για τον φωτισμό και την επίβλεψη ήχου είχε ο Γρηγόρης Πηλείδης
.
Η ηχογράφηση του ήχου της παράστασης και η μουσική κάλυψη έγινε από την Φιλαρμονική του Δήμου Ηγουμενίτσας υπό την Διεύθυνση του Σπύρου Δολιανίτη.

Έπαιξαν:

Κορνέτα: Γιώργος Βασιάδης
Μπάσσο: Γρηγόρης Πηλείδης
Κόρνο: Λάκης Μιχαλάς
Κρουστά: Σπύρος Δολιανίτης

Η απαραίτητη ξυλεία για τα σκηνικά παραχωρήθηκε από τον εργολάβο Απόστολο Κιόχο.

Το μακιγιάζ των ηθοποιών ευγενικώς ανέλαβε η Γεωργία Τσολακίδου.

Την ραπτική επιβάρυνση για τα κοστούμια και την αυλαία είχαν η Σταυρούλα Μάτση και η Ελένη Ντάνη.

Η σκηνή υποστηρίχθηκε τεχνικώς από τον Θόδωρο Λάππα.

Το μουσικό θέμα του έργου συνέθεσε, στιχούργησε, τραγούδησε και έπαιξε με την κιθάρα του ο Γιώργος Ρούμπης.

Τα σκηνικά και τα ντεκόρ ζωγράφισε ο Τάσος Βασιάδης.

Την ευθύνη της σκηνοθεσίας και του υποβολείου είχε ο Γιώργος Βασιάδης.

Τέλος η γενική επίβλεψη βάρυνε τον Κοσμά Φουσέκη.

Η φωτογραφική κάλυψη της όλης εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε απ' τους Μάκη Ρούμπη και Κώστα Θεολόγου.

Μετά την πάροδο μισού περίπου αιώνα οι μνήμες και οι εντυπώσεις από εκείνη την πολιτιστική προσπάθεια παραμένουν ζωντανές ακόμα και σήμερα.

Αρκετοί δε από τους ηθοποιούς διατηρούν σαν παρατσούκλι τον ρόλο που ερμήνευσαν.