ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ Του Λεωνίδα Ταφέκη

Τις πολύ παλιές εποχές, προτού την εμφάνιση των ανθρώπων στην γη, οι θεοί είχαν κατακλύσει όλους τους γνωστούς και άγνωστους ακόμη σε εμάς κόσμους. Επειδή, όμως, η συνεχής και αδιάκοπη αύξησή τους, οδηγούσε σε αφανισμό τα υπόλοιπα πλάσματα της οικουμένης αποφάσισαν οριστικά και αμετάκλητα να εξαϋλωθούν και να μετοικήσουν, στον άβατο έως σήμερα για τους ανθρώπους χώρο, στην σκοτεινή μαύρη ύλη του διαστήματος.

Εκεί πλέον συνεχίζουν ευχάριστα τις ατέρμονες συζητήσεις τους για το αν το σύμπαν υπήρχε πριν από αυτούς ή αν αυτοί υπήρχαν πριν την δημιουργία του, ενώ ακόμη δεν έχουν καταλήξει στο ποιος και πότε το δημιούργησε.

Η αίσθησή μου είναι ότι αυτό προϋπήρχε των πάντων και ότι απλώς κατά διαστήματα τροποποιεί τις χωροχρονικές του μορφές ανταποκρινόμενο στις διευρυνόμενες βιοποικιλότητες των ζώντων οργανισμών και στις εξελικτικά προωθητικές – δυναμικές ιδιότητες των βασικών δομικών πυρήνων της ύλης που το απαρτίζουν.

Η εγκατάλειψη όμως της σωματικής τους υπόστασης έδωσε την δυνατότητα στα υπόλοιπα πλάσματα να πολλαπλασιαστούν και να δημιουργήσουν νέες μορφές ζωικής ύπαρξης. Μεταξύ αυτών εμφανίστηκε και το ανθρώπινο ον και μαζί του ξεκινά η εποχή και η εποποιία του ανθρώπινου είδους. Αναδεικνύοντας τις ίδιες δυνατότητες με τους θεούς, εκτός από την αθανασία, γίναμε εξίσου ικανοί για το καλό και το κακό. Το ζήτημα όμως είναι ότι το ανθρώπινο ον λόγω του ζωώδους ενστίκτου της επιβίωσης και της κυριαρχίας ρέπει συχνότερα προς την καταστροφή. Φαινόμενα όπως οι πόλεμοι, οι εμφύλιες συρράξεις, οι εθνοκαθάρσεις, η καθημερινή εγκληματικότητα – παραβατικότητα κ. α. μας συντροφεύουν από την εμφάνισή μας πάνω στην γη.

Στην τεχνολογική και μεταμοντέρνα εποχή μας το μόνο που διαφέρει είναι το μέγεθος της καταστροφής των σύγχρονων όπλων.

Οι θεοί , από τον άβατο κόσμο τους, καθημερινά μας παρακολουθούν και διασκεδάζουν με τα καμώματα μας . Εκείνο, όμως, που ακόμη δεν μπορούν να κατανοήσουν είναι τα μεγέθη της καταστροφικής αλληλοεξόντωσης που προκαλούνται από τα θνητά ένστικτα του ανθρώπινου είδους. Δυστυχώς η αδυναμία τους να παρέμβουν με οποιοδήποτε τρόπο στην ανθρώπινη φύση είναι εμφανής οπότε παραμένει στα δικά μας χέρια να βρούμε τον τρόπο να βελτιώσουμε τις καλές μας πλευρές και να ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές.

Ευτυχώς που το ανθρώπινο είδος δεν έχει αποικήσει άλλους πλανήτες. Γιατί προτού αυτό συμβεί χρειάζεται να ενστερνιστούμε τον περιορισμό και την ελαχιστοποίηση των μεγεθών της καταστροφής που έως τώρα θεωρούνται δεδομένα. Ας ελπίσουμε ότι αν συναντήσουμε άλλα έλλογα όντα κατά την περιπλάνησή μας στο διάστημα να μας διδάξουν τουλάχιστον το σεβασμό στο δικαίωμα ύπαρξης όλων των ζώντων οργανισμών της οικουμένης.

Έως ότου φτάσουμε στην επιθυμητή και αποδεκτή από εμάς κατάσταση, ας αναλογισθούμε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να πετύχουμε την ειρηνική συνύπαρξη του είδους μας και να δείξουμε σεβασμό στις υπόλοιπες μορφές ύπαρξης του πλανήτη μας.

Οι απαντήσεις, σε αυτά τα ερωτήματα, θα μας φωτίσουν τον δρόμο και θα μας δείξουν τους τρόπους αυτοβελτίωσης για τον περιορισμό των αμέτρητων και αλόγιστων καταστροφών που οι ίδιοι με τις πράξεις και τα λεγόμενά μας προκαλούμε.

Ένας Πολίτης
Από την εποχή που οι άνθρωποι ξεχώριζαν από τους θεούς.

Με εκτίμηση
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΑΦΕΚΗΣ