Ο Γιάννης Βέλλης απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής

Ο Γιάννης Βέλλης απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής

Αν και χρόνια φίλος ο Γιάννης, αυτές τις μέρες καταφέραμε... να τα πούμε από κοντά και να συζητήσουμε γύρω από τις τέχνες και τα γράμματα, όχι ως ειδικοί, αλλά ως εργάτες του λόγου…


Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Στα παιδικά μας χρόνια, ακόμα και τα μικρά ασήμαντα πράγματα δείχνουν σημαντικά γιατί τα “πρωτογνωρίζουμε”. Νομίζω αυτή η ανεμελιά, οι παρέες, τα κορίτσια που δεν κρύβανε τα συναισθήματά τους όταν τους άρεσες -παρότι η εποχή ήταν συντηρητική στα έθιμα, τις λογικές της-, οι ζαβολιές, οι κοπάνες από τα μαθήματα ως ένδειξη συμπαράστασης στους φίλους, παρά ως ανάγκη να ξεφύγεις από κάποιο μάθημα.


Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Πάντα, από μικρός μέχρι σήμερα, ήμουν φανατικός των κόμικς, όχι των παραμυθιών όπως τα έχουμε συνηθίσει. Ίσως γιατί ξεκίνησα πριν το σχολείο μ'αυτά – είχα πρόσβαση σε μια μεγάλη ποσότητα από τέτοια, που συνεχώς ανανεώνονταν- με αυτά έκανα τις πρώτες αναγνώσεις μου. Έτσι, πιστός σ΄αυτά, θα έλεγα ο Μπλεκ -με κοντά σε συμπάθεια τον Όμπραξ. Και αυτοί ήρωες παραμυθιών ήταν, αν θεωρήσουμε τα κόμικς αυτά, παραμύθια με εικόνες.


Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Έχω συγχωρήσει πολλούς, σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Όμως με κάποιους έχω κόψει κάθε επαφή, ίσως γιατί θεωρώ ότι με την πρώτη ευκαιρία θα με ξαναπικράνουν με χειρότερο τρόπο. Δεν τους έχω κατηγορήσει ποτέ, ούτε τους εκδικήθηκα για ότι μου έχουν κάνει. Θα μπορούσα να τους εκδικηθώ, με όλα τα δίκια στο μέρος μου, αλλά δεν κρίνω ότι θα είχε κάποια αξια. Αυτός είναι ο χαρακτήρας τους, αυτό ξέρουν να κάνουν.


Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Είμαι ανοικτός άνθρωπος. Όταν κάτι με κάνει χαρούμενο ο άλλος το καλαβαίνει και το αντίθετο. Δεν μπορώ να κρύβω μέσα μου συναισθήματα. Ακόμα και την οργή μου την εκφράζω δημόσια, εάν κάτι με ενοχλεί πολύ. Αυτό το θεωρώ στα χαρακτηριστικά που μπορεί κανείς να τα θεωρήσει θετικά, Θείο δώρο. Όπως ότι είμαι οργανωτικός και τελειομανής σε ό,τι κάνω.


Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Όταν κάτι με πονέσει πολύ, με οδηγεί σε μια φάση προσωπικής απομόνωσης. Μπορεί να γίνεται για να το ξεπεράσω και να επανέλθω δυνατότερος, παράλληλα είναι όμως αδυναμία αφού αδιαφορώ αυτό το διάστημα για συμμετοχή σε πράγματα που μπορεί να είναι χρήσιμα ή ουσιαστικά για το μέλλον μου.


Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα ξεκινούσα σε όλα απ' την αρχή, σβήνοντας το όποιο παρελθόν. Όταν κάτι καταστρέφεται, πρέπει να έχουμε τη δύναμη να δημιουργούμε κάτι καινούργιο που θα το αναπληρώσει. Σε όλα τα κομμάτια της ζωής μας. Αν κοιτάμε το κατεστραμμένο θα γίνουμε ένα με αυτό στην υπόλοιπη ζωή μας, κοινώς θα μας πάρει από κάτω... Δεν είναι εύκολο όταν τρως πολλά χαστούκια μαζί κι είσαι ζαλισμένος να αλλάζεις πορεία και να βλέπεις σωστά, αλλά πρέπει έτσι να γίνεται. Αλλιώς η συνέχεια είναι αυτοκτονία, αφού ζεις αλλά δεν ζεις...


Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα. Απλώνεται πρώτα μέσα μας και μετά μοιράζεται παραπέρα σε αυτόν που αγαπάμε, στους συγγενείς, τους φίλους και συνανθρώπους μας. Όσο δυνατότερη φύγει απ' εμάς, τόσο καλύτερα θα ενσωματωθεί στο περιβάλλον μας. Στον άνθρωπο που αγαπώ, εκδηλώνεται κάθε στιγμή, με το ενδιαφέρον μου σ'ότι κάνει, τη στήριξή μου.


Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Αυτή με σώζει μέχρι σήμερα. Έχω πάθει αρκετά στη ζωή μου, που θα έπρεπε να είμαι κατσούφης ακόμα και στο καθρέπτη μου κάθε πρωί... Θεωρώ τον εαυτό μου αισιόδοξο, φαίνεται πολλές φορές και στην ποίησή μου. Δεν ξέρω αν ζούμε σε αισιόδοξες εποχές, μάλλον δεν ζούμε, αλλά πρέπει να γεννάμε αισιοδοξία και για εμάς και για τους γύρω μας. Ιδίως εμείς οι ποιητές και λογοτέχνες.


Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Έχω αρχίσει νέο μυθιστόρημα. Πιστεύω ότι μέσα στο έτος θα το τελειώσω. Συνεχίζω, καθημερινά, να γράφω ποίηση. Παράλληλα συνεχίζω να “στολίζω” δύο μυθιστορήματα, τα οποία έχω τελειώσει, αλλά θέλω να τα κάνω περισσότερο όμορφα. Στις εκδόσεις “ΟΣΤΡΙΑ”, ετοιμάζεται για έκδοση το μυθιστόρημά μου: “Κράτος των αδυνάτων στη χώρα των λιπόσαρκων”. Επίσης φωτογραφίζω οτιδήποτε ενδιαφέρον στην μεγαλούπολή μας την Αθήνα, αλλά και την Ήπειρο.


Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Η “κάλπικη λίρα”. Έχει τα στοιχεία ενός μυθιστορήματος που δένει παράλληλες ιστορίες και την πραγματικότητα μιας εποχής μέσα από σημαντικούς ηθοποιούς. Μπορεί να φαίνεται μια κλασική ελληνική ταινία, αλλά έχει σημαντικές αλήθειες που “χωράνε” και σήμερα και στο μέλλον με την ίδια δυναμική.


Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μικρά ασήμαντα πράγματα κατά διαστήματα τα κρατούσα ως γούρι. Δεν ξέρω αν μου πρόσφεραν κάτι, αλλά από συνήθεια τα κρατούσα μαζί μου. Μπορεί να ήταν ένα μπρελόκ, ένα στυλό, κάποιο φυλακτό.


Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
“Πάλι άργησα”. Πολλές φορές κάνω πράγματα ή βρίσκομαι σε καταστάσεις που θα έπρεπε να είμαι κερδισμένος, αλλά ουσιαστικά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Είναι “τραγικά αστείο” αυτό. Παρότι χάνω, το έχω συνηθίσει πια, σε σημείο να έχει γίνει η ατάκα μου, η αγαπημένη...


Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Τα ΜΜΕ θα βρίσκονται στη χειρότερο περίοδό τους τα επόμενα χρόνια. Όσα επιβιώσουν θα αναγκάζονται να στραφούν σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας και να κάνουν συμβιβασμούς, ή θα παραδοθούν σε κάποια συμφέροντα τα οποία θα τα χειραγωγούν για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους πολιτικά ή οικονομικά... Μερικά μικρά εκδοτικά συγκροτήματα θα επιβιώσουν οριακά κρατώντας τα πιστεύω τους στην παρουσίαση των γεγονότων και τις αναλύσεις τους, προχωρόντας σε συνεργατικές συνεταιριστικές συνεργασίες. Οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, γραφίστες, κ.λπ. θα βρεθούν σε μακροχρόνιες φάσεις ανεργίας. Δεν ξέρω πόσοι θα μπορέσουν να κρατηθούν ζωντανοί επαγγελματικά μέσα σε αυτή την περίεργη κατάσταση...


Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Τις φιμώνει πρώτα γιατί δεν τις καταλαβαίνει, άρα τις θεωρεί ξένες και περιττές σ' αυτά που κάνει η ίδια. Ορίζοντας ένα υπουργείο ή ένα τομέα, κρίνει ότι διώχνει το βάρος αυτό από πάνω της.
Ανικανότητα, σε δευτερεύοντα ρόλο, σίγουρα έχει στο αντικείμενο και αυτό είναι το χειρότερο. Καλύτερα να σε πολεμάει κάποιος που ξέρει τι κάνεις ή τι δεν κάνεις, παρά αυτός που δεν έχει ιδέα και απλά δεν θέλει να υπάρχεις, να μπερδεύεσαι στα πόδια του και να κρίνεται ο ίδιος ως εξουσία από τρίτους γι' αυτό.


Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Ο Έλληνας (-ίδα) θέλει να γίνονται όλα για το συμφέρον του (-της). Είναι ατομιστής και συμφεροντολόγος, πάντα έτσι ήταν. Αλλά δεν δημιουργεί ο ίδιος τις προϋποθέσεις γι'αυτό. Θέλει να το κάνουν οι άλλοι. Η όποια εξουσία. Γιατί θέλει να διασκεδάζει, να απολαμβάνει πολύ ελεύθερο χρόνο. Αν του το κάνει ο άλλος τον βαφτίζει καλόν. Αν όχι κακόν. Για αυτό οι ίδιες εξουσίες είναι κακές και καλές κατά περίπτωση και χρονική περίοδο.


Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Του ελέγχου της περιουσίας όλων των πολιτών, με πρώτα των πολιτικών και όσων βρέθηκαν στην άσκηση κάποιας εξουσίας ή της φύλαξης δημοσίου χρήματος. Αν κάτι δεν δικαιολογούνταν να τους ανήκει θα πήγαινε αμέσως στη δημόσια περιουσία. Αν έγινε κατάχρηση, η άμεση εφαρμογή όλων των ποινικών νόμων θα ξεκινούσε αμέσως χωρίς ελαφρύνσεις.


Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Ένα γλυκό αδέσποτο σκυλάκι. Καλό κι αγαθό, το αγαπημένο της γειτονιάς. Τουλάχιστον να έχουμε την αγάπη ανθρώπων και ένα πιάτο φαγητό... Τα αδέσποτα παρότι κοντά στους ανθρώπους έχουν την ελευθερία τους, δεν έχουν αφεντικά, αυτό μου αρέσει.


Πιστεύετε στα όνειρα;
Υπάρχουν φορές που με ανησυχούν... Δεν ξέρω αυτό αν είναι πίστη σ'αυτά. Με κάνουν να προσέχω στην καθημερινότητά μου όταν τα δω. Ίσως τα όνειρα λένε μερικές αλήθειες που υπάρχουν ήδη μέσα μας και ο εγκέφαλος μας τις επιστρέφει σε εικόνες κατά τη διάρκεια του ύπνου μας.


Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να παλέψεις ότι σου αρέσει να κάνεις στη ζωή σου. Μπορείς να καταφέρεις πολλά αν είσαι σταθερός στα πιστεύω σου. Να σέβεσαι τους άλλους ανθρώπους και να μη τους θεωρείς κατώτερους, αλλά διαφορετικούς από εσένα. Να πιστεύεις πάντα ότι μπορείς να βρεις κοινά στοιχεία για συνεργασία, ώστε να υπάρχει αμοιβαίο όφελος.

Ο Ιωάννης Β. Βέλλης γεννήθηκε στην Ήπειρο το 1967. Ηπειρώτης στην καταγωγή. Από το 1982 ζει στον Περισσό και εργάζεται στη Νέα Ιωνία Αττικής. Δημοσιογράφος, φωτογράφος, συγγραφέας, ποιητής.
Τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Δραστηριοποιείται στο χώρο της πολιτικής, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του πολιτισμού.
Με κοινωνικούς αγώνες από το 1988 μέχρι σήμερα. Μέλος αντιρατσιστικών οργανώσεων και εθελοντικών ομάδων κοινωνικού χαρακτήρα.
Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας, Ειδικός Γραμματέας, Σύνδεσμος & μέλος Διοικητικών Συμβουλίων πολλών πανελλαδικών και τοπικών Συλλόγων.  

https://www.facebook.com/john.vellis

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)