Β. ΑΝΔΡΕΟΥ: ΑΝΤΙΟ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΛΕΞΗ

Β. ΑΝΔΡΕΟΥ: ΑΝΤΙΟ, ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΛΕΞΗ

Κεραυνός εν αιθρία ήταν η είδηση και αστραπιαία κυκλοφόρησε στην περιοχή μας, ότι ο Αλέξης έφυγε ξαφνικά από κοντά μας, προδομένος από την ευαίσθητη καρδιά του.
Ο Αλέξης Αναστασίου γεννήθηκε στην Κρυόβρυση – Ηγουμενίτσας. Η οικογένειά του φτωχή και πολυμελής.
Η γνωριμία μας κρατούσε από τα παιδικά μας χρόνια και έγινε πιο στενή και συναδελφική όταν διορίστηκε υπάλληλος στο Υποκατάστημα ΙΚΑ Ηγουμενίτσας, όπου εγώ ήδη εργαζόμουν.
Δεν ήθελε πολύ χρόνο για να γνωριστείς και να γίνεις φίλος με τον Αλέξη. Εύκολα κέρδιζε τους γύρω του και γι’ αυτό ήταν πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του και στους γύρω του.
Ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα όπως ήταν, μόλις συνταξιοδοτήθηκε, από την Υπηρεσία, ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία εκδίδοντας την ... εφημερίδα «ΤΙΤΑΝΗ» και στην συνέχεια δεύτερη την «ΤΟΛΜΗ».
Στη συνέχεια έστησε τον Ραδιοφωνικό Σταθμό και ακολούθως τον πρώτο Τηλεοπτικό Σταθμό στο Νομό μας.
Σε σχετικό σύντομο χρονικό διάστημα, έχασε πέντε αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειά του, όμως ο δυνατός του χαρακτήρας τον βοήθησε και στάθηκε όρθιος.
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελένη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, που μεγάλωσαν με αγάπη και στοργή.
Αγαπημένε μου φίλε και συνάδελφε Αλέξη, ήθελα την ημέρα της κηδείας σου να σου πω τούτα τα λόγια, αλλά η συντριβή από τον απρόσμενο χαμό δεν μου το επέτρεψε. Γι’ αυτό από τον αγαπημένο σου Θεσπρωτικό Τύπο, σου απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό μου.
Μαζί με την οικογένειά μου, σου ευχόμαστε να είναι ελαφρύ το Θεσπρωτικό χώμα που σε σκεπάζει και ας είναι αιώνια η μνήμη σου.