Αλέξης Αναστασίου: Ασυμβίβαστος, πεισματάρης και υπερήφανος

Αλέξης Αναστασίου: Ασυμβίβαστος, πεισματάρης και υπερήφανος

Καλό ταξίδι Αλέξη…

Όσο και αν νομίζεις ότι είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς τον θάνατο, τελικά πάντα σε βρίσκει απροετοίμαστο. Ποτέ δεν φανταστήκα ότι υπήρχε περίπτωση να αποχαιρετήσω τον Αλέξη στον τελευταίο προορισμό.

Ο θάνατος είναι μία από τις πιο δύσκολες πραγματικότητες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην ζωή μας. Δυστυχώς είναι αναπόφευκτο πως κάποια στιγμή θα βρεθούμε στην δύσκολη θέση του να χάσουμε έναν δικό μας άνθρωπο.

Ο Αλέξης Αναστασίου ήταν πολύ περήφανος για την πατρίδα του. Και την αγάπησε με πάθος .

Η Ηπειρος , η Θεσπρωτία , η Ηγουμενίτσα , ήταν το σπίτι του.

Η Πέστιανη ήταν η μεγάλη οικογένειά του και η μεγάλη αγάπη του.

Ποτέ του δεν δίστασε μπροστά στις δύσκολες στιγμές της ζωής, και ας ήταν πολλές και πραγματικά μεγάλες οι δυσκολίες που συνάντησε.

Υπήρξε ασυμβίβαστος, δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του, ακόμα και αν αυτό είχε μεγάλο προσωπικό κόστος για τον ίδιο.

Υπήρξε συνεπής, γιατί όταν πίστευε κάτι το υπερασπιζόταν με πείσμα και σθένος, χωρίς να διαπραγματεύεται τις ιδέες και τις αξίες του. Με περηφάνια και λεβεντιά.

Οι δημοσιογραφική του πένα ήταν πάντα ασυμβίβαστη και αιχμηρή . Οι εφημερίδες του ηταν μια φωνή δημοκρατίας , ένα φιλελευθερο βήμα απόψεων αλλά ταυτόχρονα μια δημοσιογραφική δύναμη αυστηρού ελέγχου της εξουσίας.

Ποτέ δεν έκανε εκπτώσεις σε όσα πρέσβευε . Ηταν πάντα αυστηρός και αμείλικτος με τα φαινόμενα κατάχρησης της οποιασδήποτε εξουσίας.

Ηταν ένας γενναίος άντρας που υπηρετούσε σταθερές αξίες, ασυμβίβαστος, πεισματάρης και υπερήφανος.

Αυτός με πολύ λίγα λόγια , ήταν ο δικος μου φίλος , ο Αλέξης Αναστασίου…

Αλέξη σήμερα, ξέρω ότι δεν θέλεις να λυπούμαστε, ούτε να πενθούμε .

Τα παιδιά σου, οι φίλοι σου, εγώ, που κοντά σου πήρα τόσες ευκαιρίες , θα νιώθουμε πάντοτε τυχεροί που υπήρξες στη ζωή μας και ξέρουμε ότι νοερά θα υπάρχεις κοντά μας κάθε στιγμή.

Για μας η έλλειψή σου θα είναι αισθητή και οδυνηρή.

Σε αποχαιρετώ με μια φράση του Καζαντζάκη στην εισαγωγή της “Ασκητικής” του, που σου άρεσε : “ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο και καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο, το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή»

Καλό σου ταξίδι, ακριβέ μου φίλε!
Γιάννης Στάθης