Μυρτώ Λύκα: «Η κτηνοτροφία στην Ελλάδα, μπορεί να καλύψει έως 100% την εγχώρια κατανάλωση»

Μυρτώ Λύκα: «Η κτηνοτροφία στην Ελλάδα, μπορεί να καλύψει έως 100% την εγχώρια κατανάλωση» 

 

Στα 24 της χρόνια η Μυρτώ Λύκα, επέστρεψε στην επαρχία και ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία. Είναι πρόεδρος της Ένωσης Κτηνοτρόφων Θεσπρωτίας και πιστεύει πως ναι μεν είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο να απασχοληθεί στον πρωτογενή τομέα, ωστόσο το επάγγελμα αυτό μπορεί να γίνει και πιο κερδοφόρο και πιο όμορφο.

Άφησες την πόλη για να επιστρέψεις πίσω στις ρίζες σου. Τι σε ώθησε να πάρεις μια τόσο μεγάλη απόφαση;

Ήταν η στιγμή που άρχισε να σκάει η κρίση στην Ελλάδα. Άρχισα να ανησυχώ οτι δεν θα έφταναν τα χρήματα μου και έπρεπε να δω τι θα κάνω. Γύρισα στο χωριό με το σκεπτικό ότι θα έβρισκα δουλειά σε αυτό που σπούδασα και εφόσον θα έμενα στο πατρικό μου, δεν θα είχα έξοδα διαβίωσης.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κτηνοτροφία;

Όταν γύρισα στο χωριό έψαχνα δουλειά. Τα λεφτά που έδιναν ήταν αρκετά λίγα και δεν άξιζε να ασχοληθώ. Προτίμησα να περιμένω ως που έρθει μια καλύτερη ευκαιρία. Παράλληλα βοηθούσα τους γονείς μου που είχαν πρόβατα και χωράφια. Εκεί κατάλαβα, ότι πρέπει να εξελιχθούμε. Έπρεπε να κάνουμε σύγχρονη μονάδα, καλύτερα ζώα και πολλά άλλα. Το 2014 άνοιξε ένα πρόγραμμα νέων αγροτών και σκέφτηκα ότι αν έμπαινα στο πρόγραμμα, θα μπορούσα με τα χρήματα και με νέα σχέδια βελτίωσης να βοηθήσω στην οικογενειακή επιχείρηση.

Είμαστε μια χώρα στην οποία ο πρωτογενής τομέας έχει συρρικνωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Φταίνε οι πολιτικές που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις ή μερίδιο της ευθύνης βαραίνει και τους κτηνοτρόφους;

Καταρχάς φταίει το κράτος. Όπως πάντα είναι ανύπαρκτο σε μας. Καμιά βοήθεια και μόνο γραφειοκρατία και εμπόδια. Αλλά φταίμε και εμείς. Δεν ακολουθήσαμε τη σωστή τακτική ώστε να κάνουμε το επάγγελμα μας πιο εύκολο και πιο αποδοτικό. Βολευτήκαμε σε έτοιμες καταστάσεις και είπαμε ότι αυτό είναι, αυτό έχουμε. Όχι δεν είναι έτσι. Μπορούμε να το κάνουμε πιο όμορφο και πιο κερδοφόρο.

Ωστόσο τελευταία υπάρχει μια κίνηση για επιστροφή στη φύση και ενασχόληση των νέων με το κομμάτι αυτό της παραγωγής. Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε στην πόλη να ασχοληθεί με αυτό;

Δύσκολο έως ακατόρθωτο. Αν δεν έχεις ζήσει σε όλο αυτό φαντάζει βουνό. Αν δεν υπάρχουν χωράφια, ζώα ή εγκαταστάσεις, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο. Εκτός αν έχεις αρκετά χρήματα στην άκρη για να διαθέσεις.

Έχουμε τη δυνατότητα ως χώρα να πετύχουμε μείωση των εισαγωγών σε γαλακτοκομικά και κρέας και να καλύπτουμε την κατανάλωση σε μεγάλο βαθμό με δικά μας προϊόντα;

Έχουμε τη δυνατότητα να ταΐσουμε το 100% των Ελλήνων καταναλωτών, αλλα ακόμα να κάνουμε και εξαγωγές. Για να γίνει όμως αυτό χρειαζόμαστε τεράστιες αλλαγές τόσο εμείς οι ίδιοι αλλά όσο και το ίδιο το σύστημα.

Σίγουρα σημαντικό ρόλο στον πρωτογενή τομέα παίζουν και τα προγράμματα ενίσχυσης της παραγωγής από την Ε.Ε. Κατά πόσο είναι εύκολο να απορροφηθούν και να αποδώσουν;

Παίζουν ίσως τον σημαντικότερο ρόλο. Ειδικά για εμάς τα νέα παιδιά. Με το υπάρχον σύστημα τα προγράμματα για άλλη μια φορά θα χαθούν. Με τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις μπορούν να απορροφηθουν όλα πιστεύω.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε κυρίως ως κτηνοτρόφοι;

Τα προβλήματα μας είναι τεράστια. Κακές πληρωμές του κράτους. Δεν παίρνουμε τα χρήματα μας ποτέ στην ώρα τους, καθώς και πολλά λεφτά χάνονται χωρίς να φταίμε εμείς οι ίδιοι. Τεράστιο κόστος παραγωγής. Σταθερά χαμηλές τιμές σε μας, τα τελευταία είκοσι χρόνια. Οι αρρώστιες μαστίζουν τα κοπάδια μας. Φορολογικό, ασφαλιστικό, ζημιές για τις οποίες ποτε δεν αποζημιωνόμαστε και πολλά αλλα.

Θεωρείς πως οι κινητοποιήσεις αποδίδουν; Υπάρχει ικανή συμμετοχή και δυναμική διεκδίκηση των κτηνοτρόφων;

Οι κινητοποιήσεις είναι απλα μονόδρομος. Δεν έχουμε άλλο μέσο να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Ο πιο σωστός δρόμος θα ήταν να σταματήσουμε για ένα χρόνο την παραγωγή. Να πονέσουν τα αστικά κέντρα από έλλειψη τροφής. Μόνο έτσι θα καταλάβουν όλοι την αξία του πρωτογενή τομέα. Αυτό είναι δύσκολο για εμάς όμως. Συμμετοχή από κτηνοτρόφους τα τελευταία χρόνια έχουμε και πολύ καλή μάλιστα, απλά δεν γίνεται αισθητή. Εμείς, δεν έχουμε τόσα μηχανήματα, όσα οι γεωργοί για να βγάλουμε στο δρόμο, εμείς έχουμε απλά κόσμο.

Ακούγεται ότι οι γαλακτοβιομηχανίες, αγοράζουν το γάλα σε εξευτελιστικές τιμές και ένα μέρος της πληρωμής γίνεται σε είδος. Αληθεύει αυτό;

Ναι αληθεύει. Το 1991 το πρόβειο γάλα είχε 300 δραχμές κ σήμερα έχει 95 λεπτά. Όσων αφορά τις πληρωμές, πολλές φορές καθυστερούν και πολλές φορές μας πληρώνουν με ζωοτροφές. Εμείς στην Ήπειρο το ζήσαμε με το ξεπούλημα της Δωδώνης. Για ένα διάστημα, μας ανάγκαζαν να πάρουμε τυριά, για μέρος των χρημάτων μας.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον;

Όταν ξεκίνησα είχα όνειρα. Μια μεγάλη μονάδα με διάφορα ζώα, επισκέψιμη για τον κόσμο. Κάτι, σαν εναλλακτικός τουρισμός. Ήθελα να έρχονται νέα παιδιά, να ζουν για λίγο με τα ζώα και να καταλαβαίνουν πως είναι η δουλειά μας. Σύγχρονη μονάδα με πολλά μηχανήματα και ένα οικογενειακό τυροκομείο, για απευθείας διάθεση προϊόντων από την μονάδα μας, όπως παγωτό και γιαούρτι στους καταναλωτές.

 

Τζουβάρα Λίντα

polispost.com