Πληθαίνουν τα ιστορικά στοιχεία, που απαλλάσσουν τον Πήλιο Γούση από τo στίγμα του προδότη του Σουλίου

Πληθαίνουν τα ιστορικά στοιχεία, που απαλλάσσουν τον Πήλιο Γούση από τo στίγμα του προδότη του Σουλίου

 

 

Πληθαίνουν τα ιστορικά στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι ο Πήλιο Γούσης δεν πρόδωσε τους Σουλιώτες, αλλά η καταγραφή αυτή αποτελεί έναν μύθο. 

 

Παλαιότεροι ιστορικοί, όπως ο Παναγιώτης Κουγιτέας, αλλά και νεότεροι ερευνητές, όπως ο Πάνος Τζόβας, δίνουν μια νέα άποψη όσον αφορά στην υποτιθέμενη προδοσία του Πήλιου Γούση στο Σούλι, που, κατά πολλούς, εκφράζει την ιστορική αλήθεια.

Υποστηρίζεται ότι το σπίτι στο οποίο οχυρώθηκαν οι 200 Αρβανίτες "…κατά κακήν σύμπτωσιν ανήκεν εις τον Πήλιον Γούσην, όστις κατά την ημέραν εκείνην εμάχετο απεγνωσμένως εις Κιάφαν". 

 

Σύμφωνα με τον ιστορικό ερευνητήΠάνο Τζόβα τρεις περίπου μήνες πριν από την υποθετική προδοσία του Γούση, δηλαδή στις 24 Απρίλη 1803, οι Σουλιώτες αρχηγοί απεύθυναν επιστολή στον υψηλότατο πρίγκηπα των Κορφών Θεοτόκη, στην οποία έγραφαν ότι ο άσπονδος εχθρός του γένους ζητάει να τους χαλάσει την πατρίδα τους, και κατέληγαν: 

"Και εμίς αποφασίσαμαιν να απαιθάνουμεν όλλοι μικρί και μοιγάλοι και όχοι να παραδοθούμαιν εις τα χαίρια του. 

Τόρα άρχεισαι να μαζόνει ασκέρη και να κάνει και μουσαβαιρέδες μαι όλην την Τουρκιάν δια να έλθει απάνου μας, δια τούτο και εμίς προσπεύτομαιν και παρακαλούμαιν την υψηλότητά σας και σεναρότους δια να μας ευρεθύται ος ομόπυστει χριστιανοί ότι έχουμαιν μαιγάλην χρίαν δια κάμποσες μπάλες από λίτραις τρις και τριούμισει, όσα σας φανούν εύλογον δια να υμποραίσομεν να αντισταθούμεν ότι ύμαισταν πολλά χριαζούμαινει από αυτή και αυτή μυστικό το τρόπο δια να λάβουμαιν".

Η επιστολή αυτή υπογράφεται και από τον Πήλιο Γούση, με το πραγματικό του όνομα Πήλιος Πούσμπος. 

 

Ο Πήλιο Γούσης μετέχει στη μάχη του Ζαλόγγου, αιχμαλωτίζεται και οδηγείται στα Γιάννινα. 

 

Παίρνει μέρος στη μάχη του Σέλτσου, ενώ όταν ο Αλή πασάς κηρύχθηκε από την Πύλη αναγνωρισμένος εχθρός του κράτους οι Σουλιώτες εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία για να πάρουν πίσω την πατρίδα τους, αλλά δεν το πέτυχαν. 

 

Μπροστάρης μαζί μ’ άλλους σ’ αυτή την προσπάθεια κι ο Πήλιος Γούσης. Βρήκε ένδοξο θάνατο κατά την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου. 

 

Όπως αναφέρει ο κ. Τζόβας «στις 3 του Μάρτη του 1826 μπροστά στο φάσμα της πείνας και μετά από την άλωση του Αιτωλικού συνήλθαν οι καπεταναίοι στο καλύβι του Ν. Ζέρβα και ο Πήλιος Γούσης, φαμελίτης ο ίδιος, επειδή νόμισε ότι οι μη οικογενειάρχες ήθελαν να φύγουν τους φοβέρισε με τα παρακάτω λόγια, όπως μας τα περιέσωσε ο επιστήθις φίλος του Νίκος Κασομούλης.

 

 "Πουθενά δεν πηγαίνομεν! Βουνόν (εις ύψος) να το κάμη απ’ έξω, εδώ θα πεθάνωμεν, και όποιου (του) βαστά ο κώλος ας κάμη αρχήν και βλέπει. Ανατολικόν εδώ δεν το κάμνομεν"».
 

Κατοψη