Πέντε απαντήσεις ενάντια στην προπαγάνδα των μνημονιακών κομμάτων

Πέντε απαντήσεις ενάντια στην προπαγάνδα των μνημονιακών κομμάτων

Του Σπύρου Μητσέλου

Στις προεκλογικές συζητήσεις θα βρεθούμε συχνά μπροστά σε ερωτήματα και προκλήσεις τόσο από την πλευρά των παραδοσιακών μνημονιακών κομμάτων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ) όσο και εκπροσώπων ή και ψηφοφόρων του άρτι μεταλλαγμένου - μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι ξεκάθαρες, ώστε να αποκρούουν τις προπαγανδιστικές τεχνικές τους και να αποδυναμώνουν τη σύγχυση και τις αυταπάτες.

1ο ερώτημα : Γιατί γίνονται οι εκλογές;

Η απάντηση βρίσκεται στις δηλώσεις της Μέρκελ: «Μέρος της λύσης και όχι της κρίσης οι εκλογές», και του προσωπάρχη του προσωπάρχη του Γιούνκερ, Μάρτιν Σελμάιρ : «Οι ταχείες εκλογές στην Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν έναν τρόπο διεύρυνσης της υποστήριξης για το πρόγραμμα στήριξης της σταθερότητας από τον ESM, που πρόσφατα υπογράφηκε από τον πρωθυπουργό Τσίπρα».

Με λίγα λόγια η Κυβέρνηση, αφού απέτυχε να υποτάξει τις αντιμνημονιακές φωνές μέσα στο κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ), επιδιώκει να το καταφέρει στο επίπεδο της κοινωνίας, όπου η σύγχυση, η άγνοια και ο φόβος είναι πιο ισχυροί. Ένα ενδεχόμενο υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα αθροισθεί στα ποσοστά των παραδοσιακών μνημονιακών κομμάτων και θα παρουσιαστεί ως δικαίωση της «προδοσίας» του δημοψηφίσματος και ευρεία συναίνεση της κοινωνίας στη μνημονιακή πολιτική. Η ηγετική ομάδα του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί έτσι να υποστηρίξει ότι η κοινωνία αποδέχεται το μνημόνιο - «με εξαίρεση μια μικρή μειψηφία δραχμιστών» - και θα προχωρήσει στην εφαρμογή των σκληρών μνημονιακών μέτρων έχοντας λάβει αυτοκτονική «νομιμοποίηση» από την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο θα έχει καταφέρει να μετατρέψει το πλειοψηφικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ και θα έχει εκ των προτέρων υπονομεύσει και ακυρώσει - τουλάχιστον για ένα διάστημα - οποιαδήποτε αναπόφευκτη λαική αντίδραση στα μνημονιακά μέτρα που προβλέπει η συμφωνία.

Ο λόγος λοιπόν, για τον οποίο γίνονται οι εκλογές είναι η απόσπαση της λαικής συναίνεσης στη μνημονιακή πολιτική. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει το μαύρο Μέτωπο του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, επιδιώκει να το φέρει εις πέρας τώρα ο μεταλλαγμένος κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ.

Κοντολογίς, κάθε ψήφος σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΠΟΤΑΜΙ είναι ψήφος στο Τρίτο Μνημόνιο!

2ο ερώτημα : Γιατί φύγατε από το κόμμα και δεν περιμένατε το Συνέδριο;

Το ερώτημα θα είχε νόημα, αν στο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε και η στοιχειώδης εσωκομματική δημοκρατία, συνέρχονταν και αποφάσιζαν τα καθοδηγητικά όργανα και λειτουργούσαν οι οργανώσεις. Τίποτε από αυτά δε συμβαίνει σήμερα. Οι αποφάσεις πάρθηκαν από μια κλειστή ηγετική ομάδα ερήμην και αντίθετα στις αποφάσεις του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά καταργήθηκε και κατέληξε μια σκιά του εαυτού του. Δεκάδες απόφάσεις οργανώσεων ακόμη και η πλειοψηφία της ΚΕ αγνοήθηκαν ενώ τα μέλη του κόμματος πιέζονταν να υποστηρίζουν όλα όσα μέχρι τώρα πολεμούσαν, πρόκειται για τερατώδη μετάλλαξη του κόμματος και ο εγκλωβισμός των αντιμνημονιακών φωνών μέσα στο κόμμα στο όνομα δήθεν της ενότητας θα συνιστούσε εκ μέρους τους ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Για αυτό και η πλειονότητα των μελών και στελεχών αποστασιοποιήθηκε ή αποχώρησε μέσα σε ένα πρωτοφανές κύμα παραιτήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Με λίγα λόγια ο σημερινός μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας «σκελετός», ένα κόμμα χωρίς ενεργά μέλη που γρήγορα εκφυκλίζεται μέσω της ενσωμάτωσης προσώπων και πρακτικών από το χώρο του «αιώνιου ΠΑΣΟΚ».

3ο ερώτημα : Γιατί απέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ισχυρές δυνατότητες για να εφαρμόσει τις συνεδριακές του θέσεις και το κυβερνητικό του πρόγραμμά, την κατάργηση των Μνημονίων: ισχυρή δύναμη στη βουλή και το λαό, στήριξη από μια κοινωνία εξαντλημένη και απηυδισμένη από 5χρονη μνημονιακή λιτότητα,, οικονομικά στελέχη υψηλού επιπέδου και συνεργάτες, ευρύ δίκτυο μαζικών κομματικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων σε όλη τη χώρα και ακόμη ένα δημοφιλή ηγέτη με επικοινωνιακές ικανότητες και ηθικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων. Επιπλέον, μπορούσε να στηριχτεί σε ένα πρωτοφανές ευρωπαικό και διεθνές κίνημα αλληλεγγύης και στήριξης που προσέβλεπε στο ΣΥΡΙΖΑ ως ελπίδα για όλη την Ευρώπη.

Οι συνθήκες ήταν ευνοικές, ωστόσο απέτυχε, επειδή η ηγετική ομάδα στηρίχτηκε στην τερατώδη αυταπάτη ότι ήταν δυνατή η κατάργηση των Μνημονίων με τη συναίνεση των δανειστών. Ότι ήταν εφικτή «αμοιβαία επωφελής συμφωνία». Ότι με λίγα λόγια, οι Ευρωπαίοι θα υποχωρούσαν μπροστά στη δύναμη των επιχειρημάτων της Ελληνικής Κυβέρνησης. Στηριγμένη σε αυτή την πολιτική θέση η ηγετική ομάδα αρνούνταν κάθε προετοιμασία ή και ιδέα για ενδεχόμενη ρήξη με τους δανειστές, σχεδόν απαγόρευε οποιαδήποτε σχετική συζήτηση στο κόμμα και την κοινωνία ως υπονόμευση και αποκήρυττε τη λήψη αντιμέτρων στις πιέσεις των δανειστών, με αποτέλεσμα να ανέχεται όλο και περισσότερο τους εκβιασμούς και να υποχωρεί σταδιακά μέχρι την τελική συνθηκολόγηση.

Με λίγα λόγια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε όλες τις προυποθέσεις για να καταργήσει τη λιτότητα και τα μνημόνια, εκτός από τη βασική: τη σαφή πολιτική θέση και βούληση να το κάνει αυτό, ακόμη και αν χρειαστεί να προχωρήσει σε ρήξη με τους δανειστές.

4ο ερώτημα : Είναι η Λαική Ενότητα υπέρ της δραχμής;

Το ερώτημα υπονοεί κάποιου είδους «δραχμολαγνεία», μια μεταφυσική δηλαδή έλξη προς τη δραχμή, που αποδίδεται σε μια υποτιθέμενη εθνικιστική ή ελληνοκεντρική στάση και πάντως αναχρονιστική και αντιδραστική προς το πνεύμα της εποχής μας. Η απήχηση του θέματος ενισχύεται και διογκώνεται αγγίζοντας τα όρια της μαζικής τρομοκράτησης από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τα στελέχη των τραπεζών που μιλούν ως ειδικοί από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Την ίδια ώρα στο εξωτερικό οι πιο διακεκριμένοι οικονομολόγοι - φιλελεύθεροι και συντηρητικοί και όχι μόνο αριστεροί - μιλούν για αυτοκτονική και παράλογα εμμονική προσήλωση της Ελλάδας στο ΕΥΡΩ.

Η συζήτηση αυτή είναι ανάγκη να γίνει με επιχειρήματα και όχι με κραυγές. Για αυτό και η θέση μας είναι σαφής:

Δεν μας ενδιαφέρει το είδος του νομίσματος, αλλά να υπάρχει δουλειά για όλους και ανάπτυξη στη χώρα, κάτι που προυποθέτει την κατάργηση των Μνημονίων και τη βαθιά διαγραφή του χρέους. Αν αυτά δεν μπορούν να γίνουν με το Ευρώ, όπως έδειξε η περίπτωση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τότε η όποια Αριστερή Κυβέρνηση επιδιώξει να καταργήσει τα Μνημόνια, πρέπει να είναι αποφασισμένη και προετοιμασμένη να ανακτήσει την εθνική νομισματική κυριαρχία, να καταφύγει δηλαδή σε εθνικό νόμισμα, όπως και αν το ονομάσει. Η εμπειρία της 7μηνης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έδειξε ότι ΕΥΡΩ και Μνημόνιο πάνε μαζί. Γιατί το Ευρώ αποτελεί το κυρίαρχο μέσο εκβιασμού των Ευρωπαίων με τη διακοπή της ρευστότητας. Επομένως, η υιοθέτηση της αρχής "πάση θυσία στο ΕΥΡΩ" οδηγεί αναπόδραστα σε νέα Μνημόνια.

5ο ερώτημα : Είναι η Λαική Ενότητα ένα ακόμη νέο κόμμα;

Η Λαική Ενότητα είναι ο υπό διαμόρφωση πολιτικός φορέας που καλείται να εκφράσει το «ορφανό» πολιτικά και εκλογικά ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου. Είναι - φιλοδοξεί να γίνει - το συγκροτημένο με όρους πολιτικής εκπροσώπησης και λειτουργίας κίνημα της 5ης Ιουλίου, ο πολιτικός φορέας που θα καλύψει το ρήγμα ανάμεσα στη ριζοσπαστικοποιημένη κοινωνία από τη μια και τη μνημονιακή πολιτική της εκπροσώπηση από την άλλη, που προκλήθηκε από την κυνική παραποίηση του ΟΧΙ και τη βίαιη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα. Η Λαική Ενότητα δεν είναι κόμμα, αλλά ΜΕΤΩΠΟ, το Μέτωπο όλων των ριζοσπαστικών και πολιτικών δυνάμεων που στήριξαν το ΟΧΙ και μπορούν και θέλουν να το εκφράσουν και να το προωθήσουν με όρους πολιτικού προγράμματος στην ελληνική κοινωνία.

Μητσέλος Σπύρος