ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Ο ΤΟΠΟΣ; ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Ο ΤΟΠΟΣ; 

ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Μουτρώνουν όταν τους τα γράφω.
Μου κόβουν ακόμη και την καλημέρα, όταν τους μεταφέρω τα μηνύματα των πολιτών.
Με απειλούν με μηνύσεις και αγωγές όταν αναδεικνύω σοβαρά προβλήματα, που κάνουν δύσκολη τη ζωή των κατοίκων.
Προτιμούν την κάλυψη, την αποστροφή, τον ωχαδερφισμό, το ψέμα.
Όμως το δημοσιογραφικό χρέος, είναι ανυποχώρητο, έστω και αν μας χαρακτηρίζουν … επαναστάτες ή γραφικούς.
«Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι επανάσταση», υποστήριζε ο ΤΖ. ΟΡΓΟΥΕΛ.
Και στην Ελλάδα, ιδιαίτερα δε στον δικό μας μικρό τούτο τόπο, δυστυχώς, ακόμη, περισσεύει το ψέμα, η υποκρισία, η αλαζονεία και ο λαϊκισμός.
Γι’ αυτό ας μας επιτρέψουν όλους εμάς, που δεν θέλουμε, ούτε μπορούμε, να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, να τους ενοχλούμε, αν τους καταπιέζουμε, να τους σκουντάμε, να τους κατατρέχουμε και να τους κρατάμε ξύπνιους, όρθιους και θυμωμένους.
Κάθε φέτος και χειρότερο από το πέρσι, διαπιστώνει με παράπονο ο λαός.
Κάποτε, έτσι αναπολούν οι μεγαλύτερης ηλικίας, οι Τοπικοί Άρχοντες, βρίσκονταν μεταξύ τους, τακτικά.
Κουβέντιαζαν, αλληλοενημερώνονταν, συνεργάζονταν, συναποφάσιζαν και ένωναν τις δυνάμεις τους σε κάθε κίνηση πίεσης για την υπεράσπιση ή επιβολή των συμφερόντων του τόπου.]
Τότε μάλιστα ήταν πολλαπλάσιοι των σημερινών, σε αριθμό, οι Τοπικοί Άρχοντες.
Σήμερα, που οι καιροί ου μενετοί, αλλά με πολλές προκλήσεις, οι λιγοστοί τοπικοί μας Άρχοντες, σχεδόν δεν μιλιούνται μεταξύ τους.
Οι περισσότεροι διατηρούν τα άγρια συναισθήματα και πάθη των προεκλογικών τους περιόδων, με φουντωμένη τη διάθεση της εκδίκησης.
Πολλές φορές, μεταφέροντας τα μηνύματα και τις απαιτήσεις των κατοίκων, τους έχουμε παρακαλέσει να θεσπίσουν, τακτικές συναντήσεις μεταξύ τους, είτε στα γραφεία τους, είτε σε κοινόχρηστους ανοιχτούς χώρους, ακόμη και στα τσιπουράδικα.
Για να έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να κουβεντιάσουν, να ερμηνεύσουν, να προβληματιστούν και να δρομολογήσουν λύσεις, διεκδικήσεις, προτάσεις και προγραμματισμούς.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν ανταποκρίθηκαν.
Δεν γνωρίζω ποιος ή ποιοι και γιατί δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση αυτών των συναντήσεων.
Ως πότε όμως, θα μπορούν να κρύβονται από τον λαό και κυρίως ως πότε θα είναι σε θέση να του γυρίζουν την πλάτη, να τον απαξιώνουν, να τον αγνοούν και να υποτιμούν την προσωπικότητά του;
Ως πότε θα έχουν το δικαίωμα να ερμηνεύουν ακόμη και για τους συμπολίτες τους το .. φτύσιμο του λαού, σαν … ευχάριστη δροσούλα;
Δεν θα βρεθεί ούτε ένας από τους λιγοστούς αυτούς Άρχοντες, να διαθέτει πέτσα, πολιτικό και κοινωνικό ανάστημα και να αναλάβει την πρωτοβουλία ευαισθητοποίησης όλων των άλλων;
Εμείς ελπίζουμε και το ευχόμαστε. 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΙΤΑΝΗ