Πρώτη φορά αριστερά και τελευταία;

Πρώτη φορά αριστερά και τελευταία;

 

Γράφει ο Ερρίκος Μητσιώνης

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ξεκίνησε η κάθαρση της Ελληνικής τραγωδίας που ξεκίνησε εδώ και μια πενταετία από την αρχή της κρίσης το 2010. Κίνηση απελπισίας ήταν η κίνηση του Τσίπρα με το δημοψήφισμα. Επί πέντε μήνες κατάφερε να κάνει τόση ζημιά στη χώρα, που μόνο με πολεμική καταστροφή μπορεί να συγκριθεί: πάγωσε την οικονομία, βύθισε το χρηματιστήριο στα τάρταρα, έδιωξε στο εξωτερικό δεκάδες δισεκατομμυρίων σε καταθέσεις και κεφάλαια, οδήγησε το τραπεζικό σύστημα σε κώμα, εξανέμισε κάθε ίχνος κύρους της χώρας στον διεθνή στίβο, κατέστρεψε κάθε σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μας και τους εταίρους, έστρεψε τα κράτη της Ε.Ε., μηδέ της Κύπρου εξαιρουμένης, εναντίον μας, ενόχλησε και εκνεύρισε τις ΗΠΑ, φλέρταρε ξεδιάντροπα με τον Πούτιν χωρίς να εξασφαλίσει ούτε ένα ρούβλι , όξυνε τα πάθη στο εσωτερικό, οδήγησε το ίδιο του το κόμμα στα πρόθυρα της διάλυσης.

Αυτή την εξέλιξη δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην την προβλέψει. Εκτός από τους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Τι κι αν όλοι επεσήμαιναν ότι δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο οι εταίροι να συνεχίσουν να δανείζουν ένα κράτος που δεν τηρεί τις συμφωνίες του, που δεν κάνει καμία μεταρρύθμιση, που δεν θέλει να δεσμευτεί για τίποτε κι από πάνω ζητάει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους!

Ο Τσίπρας, με μόνα πολιτικά εφόδια την τεχνογνωσία των καταλήψεων και το manual του σταλινισμού που του δίδασκαν στην ΚΝΕ, ήταν πεπεισμένος ότι και στην Ε.Ε. τα πράγματα γίνονται όπως περίπου στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου , η στον συνδικαλιστικό Σύλλογο της γειτονιάς του. Κι αφού επί 5 μήνες έσκισε οτιδήποτε άλλο (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, προεκλογικές εξαγγελίες, κρατικές υποχρεώσεις) εκτός από το μνημόνιο, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Θα μπορούσε πολύ νωρίτερα, βλέποντας ότι οι προεκλογικές μαγκιές δεν περνούν να είχε γυρίσει πίσω με το κεφάλι κατεβασμένο και την ουρά στα σκέλια και να παραιτηθεί λέγοντας: "είχα την καλή πρόθεση, αλλά δεν τα κατάφερα”.



Όμως, αφού κατέλαβε την εξουσία , άντε να την αφήσει! Πώς θα έπαιρνε ρεβάνς από την ήττα του εμφυλίου; Έτσι δεν το έκανε. Και προτίμησε μια κίνηση απελπισίας. Σε ένα βράδυ, επιδείνωσε όλα τα παραπάνω, ενώ εξασφάλισε για την παράταξή του την απόλυτη καταστροφή, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Το ότι την ίδια καταστροφή εξασφάλισε και για τη χώρα, δεν τον απασχολεί. Εάν ο "λαός” ψηφίσει ΝΑΙ, αυτό σημαίνει αυτόματα άρση της "νωπής λαϊκής εντολής”.

Σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν πιστεύει και δεν θέλει. Στις 25 Ιανουαρίου το 36,34% που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ δεν το έκαναν για να κυβερνάει "ελέω Θεού”. Το έκαναν για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Η ανικανότητά του να το πετύχει και η αθέτηση του συνόλου των προεκλογικών εξαγγελιών, ήδη, και χωρίς δημοψήφισμα, έχουν δημιουργήσει ουσιαστικό θέμα κυβερνητικής νομιμοποίησης. Αν αυτό αποτυπωθεί και με την πλειοψηφία του ΝΑΙ, ο συνασπισμός αριστεριστών – ακροδεξιών δεν θα έχει καμία δικαιολογία για να παραμείνει έστω και μια ώρα στην εξουσία. Η παραίτησή τους, αν έχουν ίχνος τσίπας, θα πρέπει να υποβληθεί το βράδυ της Κυριακής.

Για να το αποφύγει αυτό η κυβέρνηση, κατά παράβαση κάθε έννοιας δεοντολογίας, κάνει λυσσαλέα καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ. Αλλά τι θα συμβεί αν ο λαός ψηφίσει ΟΧΙ; Δίνει λεφτά το ΟΧΙ; Πληρώνει δάνεια το ΟΧΙ; Καλύπτει κρατικές υποχρεώσεις το ΟΧΙ ; Η χώρα θα βρεθεί, απομονωμένη πολιτικά και οικονομικά. Χωρίς νέο δάνειο από τους εταίρους, χρεοκοπούμε και επίσημα. Αποκλεισμένοι και από τις αγορές, χάνουμε κάθε πηγή χρηματοδότησης. Οι πιστωτές κάνοντας χρήση του αγγλικού δικαίου στο οποίο έχουν συναφθεί τα δάνειά μας, μπορούν να κατάσχουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού κράτους βρίσκεται εκτός συνόρων, ενώ οι υποχρεώσεις αποπληρωμής θα μας κυνηγούν για γενιές .

Ένα τόσο αδύναμο κράτος που δεν θα μπορεί να προμηθευτεί ούτε πετρέλαιο ούτε πυρομαχικά, είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε εχθρού, ανατολικού ή βόρειου. Στο εσωτερικό, οι ελληνικές τράπεζες, εκτός ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος πλέον, καταρρέουν σε μία ώρα. Οι μέτοχοι, μεταξύ των οποίων και τα ασφαλιστικά ταμεία, βλέπουν τις μετοχές τους να μηδενίζονται. Οι μικροκαταθέτες , πρακτικά σε πρώτη φάση δεν θα έχουν πρόσβαση στις αποταμιεύσεις τους, καθώς θα επιβληθεί πρόσθετος έλεγχος σε κάθε κίνηση κεφαλαίων.

Επιπλέον ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό εάν και τι θα γίνει σε περίπτωση που η ΕΚΤ καταστήσει άμεσα απαιτητές όλες τις χρηματοδοτήσεις της προς τις ελληνικές τράπεζες συμπεριλαμβανομένου του ELA ( 85 δις ευρώ ) .Πολύ πιθανόν να καταπέσουν οι εγγυήσεις των Ελληνικών Τραπεζών προς τον ΕLA ύψους 120 δις ευρώ . Το ενδεχόμενο για δεύτερο bail in στην ευρωζώνη (μετά την Κύπρο ) με κούρεμα των καταθέσεων των Ελληνικών Τραπεζών είναι πολύ πιθανό. Η κυβέρνηση, αφού σκούπισε και τα ψιλά των ταμειακών διαθεσίμων από κάθε κρατικό φορέα, δεν θα έχει χρήματα, όχι μόνο για μισθούς και συντάξεις, αλλά ούτε και για βενζίνη των κρατικών αυτοκινήτων. Θα επιβάλει νέους εξοντωτικούς φόρους. Δεν θα εισπράξει τίποτε, διότι οι πολίτες θα εφαρμόζουν το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αναγκαστικά θα εκδόσει ΙΟUs δηλαδή υποσχετικές οφειλών μισθών και συντάξεων τα οποία κανένας δεν θα δέχεται. Ο πληθωρισμός θα χτυπήσει κόκκινο. Σε μια χώρα με κατεστραμμένη την παραγωγική μηχανή και χωρίς συναλλαγματικά αποθέματα, θα φτάσει σύντομα σε επίπεδα Ζιμπάμπουε που τυπώνει ένα χαρτονόμισμα των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων αξίας πέντε ευρώ! Αυτοί που θα πεινάσουν, κυριολεκτικά, θα είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που θα πληρώνονται με υποσχετικές και δεν θα μπορούν να αγοράσουν απολύτως τίποτε! Θα επιβληθεί δελτίο στα τρόφιμα.

Έξω από τα σχεδόν άδεια supermarkets θα δημιουργούνται ουρές χιλιομέτρων. Θα φοβάσαι να βγεις από το σπίτι. Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν και η χώρα θα βυθιστεί σε τέτοιο χάος, που μπροστά της η Βενεζουέλα (με τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου) θα μοιάζει Ελβετία. Σε μερικούς μήνες από το δημοψήφισμα ακόμα κι αυτοί που ζητωκραύγαζαν τον επαναστάτη χωρίς αιτία ( Τσίπρα ) των αγορών θα ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι. Όμως, υπεύθυνος γι’ αυτή την εθνική ταπείνωση δεν θα είναι μόνο ο Τσίπρας και η παρέα του. Ηθικός αυτουργός και συμμέτοχος στο έγκλημα είναι και το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης στο σύνολό του . Ενα κομματικό πολιτικό σύστημα που ξεπερνά το φάσμα των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και αρχίζοντας από τα ακροδεξιά μορφώματα κατέληγε στα ακροαριστερά γκρουπούσκουλα ενός άκρατου σοβιετικού τύπου αριστερισμού.

Ολοι φέρουν ευθύνη για την σημερινή κατάληξη. Αυτά εγκαθίδρυσαν στο σύνολο της χώρας το πελατειακό σύστημα, αυτά παγίωσαν καθεστώς ανομίας, αυτά καθιέρωσαν τη διαφθορά και τη διαπλοκή σε κάθε επίπεδο της δημόσιας διοίκησης, αυτά γιγάντωσαν το κράτος διορίζοντας τα δικά τους παιδιά, αυτά μόλυναν τη Δικαιοσύνη, αυτά δημιούργησαν στρατιές νεαρών συνταξιούχων, αυτά περιφρόνησαν το Σύνταγμα, τους νόμους και τη διάκριση των εξουσιών, αυτά ενέταξαν την Παιδεία, την Υγεία, την Ασφάλεια, στα μικροκομματικά τους παιχνίδια, αυτά χώρισαν τους πολίτες στους "δικούς μας" και τους άλλους, αυτά ανέδειξαν τον φασισμό ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας, αυτά έκαναν τον Έλληνα να αισθάνεται πολίτης δεύτερης κατηγορίας στην ίδια του την πατρίδα.

Αυτά διασπάθισαν ποταμούς δανείων και επιδοτήσεων, αυτά κορόιδευαν τους κουτόφραγκους με "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά", αυτά έφεραν τη χρεοκοπία κι αυτά αρνήθηκαν πεισματικά, στα χρόνια των μνημονίων, να μεταρρυθμίσουν τον μεγάλο ασθενή: το κράτος. Αυτά απέπεμψαν ως αποσυνάγωγη κάθε υγιή μεταρρυθμιστική φωνή που υπήρχε στους κόλπους τους, αυτά συκοφάντησαν, προσέβαλαν, υπονόμευσαν κάθε μεταρρυθμιστική φωνή της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, τέλος, εξέθρεψαν τα δηλητηριώδη υβρίδια εθνικιστή λαϊκιστή, συνδικαλιστή κρατιστή, κρατικοδίαιτου επαναστάτη που μετακόμισαν εν μια νυκτί στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.

Η μόνη διέξοδος για την κυβέρνηση Τσίπρα που υπήρξε ήταν να είχε δεχτεί στις 26 Γενάρη να κλείσει τη συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης και να είχε προχωρήσει σε ευρείες μεταρρυθμίσεις φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και του δημοσίου, με αντίβαρα κοινωνικής αλληλεγγύης για τους αδύνατους. Αυτό όμως με το έμψυχο υλικό αυτής της κυβέρνησης και τα συμφέροντα που την έφεραν στην εξουσία φαίνεται πως ήταν αδύνατο. Μοιραία για άλλη μια φορά η ελληνική αριστερά αυτοκτόνησε πολιτικά λόγω ανεπάρκειας αγκυλώσεων και ιδεοληψιών. Είτε λοιπόν ψηφίσει ο λαός ΝΑΙ, είτε ΟΧΙ, το δημοψήφισμα, ως τελική πράξη κάθαρσης του μεταπολιτευτικού δράματος, θα οδηγήσει στον θάνατο των κομματικών παρασίτων σε οποια πτυχή του πολιτικού συστήματος κι αν αυτά ενδημούν . Ας ελπίσουμε όμως προηγουμένως, να μην έχει καταρρεύσει η χώρα.

Ευθύνη όλων μας οσων πιστεύουμε ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει και πώς μετά την κάθαρση της τραγωδίας αρχίζει ο χορός της αναδημιουργίας και της ανασυγκρότησης , να συμβάλουμε στην συγκρότηση ενός Εθνικού συνασπισμού όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου που πιστεύουν σε μια άλλη Ελλάδα χωρίς πισωγύρισμα στο παλιό κομματικό κράτος , με κοινωνικό φιλελευθερισμό και χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, πίστη στις αξίες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού , χωρίς τα κατάλοιπα του λαικισμού του παρελθόντος και με πίστη στον εκσυγχρονισμό των δομών της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και του ελληνικού πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να βγούμε από την κρίση και από το τέλμα που ζούμε σήμερα σε ορατό χρονικό ορίζοντα. Ο αστικός κόσμος, είναι καιρός να συνταχθεί, να συσπειρωθεί, να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του, και να σηκώσει τα μανίκια για την ανοικοδόμηση της χώρας, σχεδόν εκ των ερειπίων.

ΝΑΙ η επιβίωσή μας ως λαού περνά μέσα από τις Διεθνείς συνεργασίες και την Ευρώπη των λαών που με αφορμή την σημερινή κρίση είναι το μεγάλο ζητούμενο. Όμως η διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης ξεκίνησε και η ημέρα που αυτή θα έχει ολοκληρωθεί πρέπει να μας βρεί ενωμένους ως λαό και ως χώρα ισότιμα συμμέτοχους σε αυτήν .