Τι θα γίνει μετά Μπροστά στο ιστορικό διακύβευμα της 5ης Ιουλίου

Τι θα γίνει μετά
Μπροστά στο ιστορικό διακύβευμα της 5ης Ιουλίου

Γράφει ο Μητσέλος Σπύρος

Είναι άλλο να λες « διαβάζω Ιστορία», «μαθαίνω Ιστορία», «θυμάμαι», και άλλο να γράφεται η Ιστορία ενώπιόν σου και με τη συμμετοχή σου. Γιατί αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας από το βράδυ της Παρασκευής, είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ, η οποία παρασύρει στην αναγκαιότητά της ΟΛΟΥΣ και αυτούς που ήθελαν και αυτούς που δίσταζαν και αυτούς που δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για αυτήν.

Πέντε μήνες σε πέντε λεπτά

Ύστερα από έξι χρόνια οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής η Ελληνική Κυβέρνηση με ένα διάγγελμα πέντε λεπτών έθεσε με μια απλή δημοκρατική αντίδραση τη διεφθαρμένη ηγεσία της Ευρωζώνης ενώπιον των συνεπειών της κυνικής πολιτικής της. Η κυβέρνηση δεν επέλεξε το κλέισιμο των τραπεζών, ούτε τη σύγκρουση. Η κυβέρνηση έδειξε για πέντε μήνες τέτοια ανοχή και υποχωρητικότητα στις πιέσεις, που τη βρίζαμε οι αριστεροί και την αγαπούσαν οι υπόλοιποι. Η κυβέρνηση έδωσε γη και ύδωρ με την ελληνική πρόταση των 47+ σελίδων. Οι γραφειοκράτες της ΕΕ απαίτησαν επιπλέον και αίμα. Δεν ήθελαν μόνο να πάρουν το κεφάλι της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού, ήθελαν και να το περιφέρουν θριαμβευτικά σε όλη την Ευρώπη. Η κυβέρνηση είχε αρκετή αξιοπρέπεια να μην το δεχτεί και κάλεσε την ελληνική κοινωνία να κάνει το ίδιο. Αυτό είναι το σκηνικό.

Μπορούμε να αφήσουμε τον εαυτό μας να ικανοποιηθεί στιγμιαία με τα ταραγμένα βλέμματα των ανόητων αλαζόνων που διοικούν τη Ευρωζώνη, το χαμένο χαμόγελο του Σουλτς, το κουρασμένο πρόσωπο του Γιούνκερ, όλου αυτού του εσμού των ανίκανων διορισμένων γραφειοκρατών και πρακτορίσκων, αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Γιατί, καθώς θα πλησιάζουμε προς τη 5η Ιουλίου, το ερώτημα που θα πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας είναι: « Tι θα γίνει μετά; ». Και εδώ που έχουμε φθάσει, πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι : Αυτό που θα συμβεί, θα καθοριστεί από το αποτέλεσμα και το συσχετισμό των δυνάμεων. Έτσι γίνεται και έτσι συνέβαινε πάντα στην Ιστορία. Ο νικητής διασώζεται και επιβάλει τη θέλησή του σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Ο νικημένος και αδύναμος …συντρίβεται επιδεικτικά. Και ως προς αυτό τα βασικά ενδεχόμενα σενάρια είναι δύο.

Μετά το « ΝΑΙ »: Αυτοκτονώντας από το φόβο του θανάτου

Τυχόν επικράτηση του «ΝΑΙ» - έστω και οριακά - συνιστά μια πλήρη, απόλυτη, ανεπιφύλακτη και άνευ όρων συμμόρφωση προς όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, τωρινές και μελλοντικές, «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων»! Η μετατροπή του τελεσιγράφου σε «Σύνταγμα» της χώρας …δια χειρός Ελλήνων δε συνιστά απλώς μια πρωτόγνωρη εθνική ατίμωση ιστορικών διαστάσεων, αλλά ένα κοινωνικό και οικονομικό ολοκαύτωμα. Δεν είναι μόνο τα εφιαλτικά μέτρα της συμφωνίας, ούτε αυτά που θα ζητηθούν επιπλέον ως τιμωρία για την «Ελληνική ανταρσία». Είναι και η εθελούσια και επίσημη αναγνώριση του χρέους και της εξολοκλήρου πληρωμής του. Είναι και η παραίτηση από οποιαδήποτε μελλοντική διαφωνία ή αίτημα. Και ας μην έχει κανείς αυταπάτες ότι οι δανειστές δε θα συντρίψουν οικονομικά και κοινωνικά τον παραδομένο λαό, για να περιφέρουν το πτώμα του στην Ευρώπη προς γνώση και συμμόρφωση όσων αντιδρούν. Μια επικράτηση του «ΝΑΙ» θα αποτελεί ένα φαινόμενο ιστορικής εθνικής παράνοιας και αβελτηρίας, ένας ανήκουστος εθνικός αυτοενεχυριασμός και ως τέτοιος θα καταγραφεί στην Ιστορία. Πρόκεται για μια ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ στιγμή για το έθνος και την ελληνική κοινωνία.

Ας ρωτήσουν τους καταθέτες της Κύπρου…

Φυσικά ορισμένα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα που δεν έχουν συντριβεί ακόμη από τη μνημονιακή λαίλαπα ή διατηρούν ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο οικονομικό απόθεμα μπορεί να εθελοτυφλούν και να αισθάνονται ανοήτως ασφαλείς μπροστά στον αρμαγεδεώνα που θα επέλθει μετά το «ΝΑΙ». Δεν αντιλαμβάνονται ότι το δικό τους κεφάλι θα ζητήσουν «οι εταίροι», εφόσον των πολλών και αδύναμων το έχουν ήδη πάρει. Με την επίκληση της δεινής κατάστασης του τραπεζικού συστήματος και το στέγνωμα των δημόσιων ταμείων οι «εταίροι» θα έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτήσουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ με ενδεικτικό μέτρο (όπως αναφέρεται από οικονομολόγους στον Τύπο) το κούρεμα των καταθέσων κατά το πρότυπο της Κύπρου. Αλλά τότε θα είναι αργά…

Μετά το « ΟΧΙ »: Ο μονόδρομος

Κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ η επικράτηση του «ΟΧΙ» - και μάλιστα με υψηλά ποσοστά - ισχυροποιεί το αίτημα για κατάργηση της λιτότητας, ενδυναμώνει το εσωτερικό μέτωπο και ανοίγει θετικές προοπτικές: από την επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης και την επίτευξη μιας καλύτερης συμφωνίας (στη χειρότερη περίπτωση) έως και τη συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους (στην καλύτερη). Πρόκειται για πόλεμο και στον πόλεμο «ο καθείς και τα όπλα του». Κανείς δεν παραβλέπει τις δυσκολίες και τα ενδεχόμενα της σύγκρουσης που ήδη έχει ξεκινήσει και η οποία αφήνει ισχυρές απώλειες στους «απέναντι». Οι δυσκολίες είναι ορατές και ίσως επιδεινωθούν καθώς οι δανειστές θα χρησιμοποιήσουν κάθε εκβιασμό. Δεν είναι ωστόσο παντοδύναμοι, όπως απέδειξε η «Μαύρη Δευτέρα» των Ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων και οι πρώτες υποχωρήσεις (έστω και αναιμικές). Εκτεθειμένοι σε ένα περιβάλλον οικονομικής ύφεσης, κερδοσκοπίας και διεθνών ανταγωνισμών βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα μιας Ευρωπαικής και παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής. Άλλωστε, κανείς δε δικαιούται στο μέσο μιας μάχης και μάλιστα στο κρισμότερο της σημείο να διστάζει, επειδή αναρωτιέται για την έκβασή της!

Μέτωπο για το «ΟΧΙ»

Την ώρα που το Μνημονιακό μπλοκ ανασυντάσσεται επιστρατεύοντας έναν ετερόκλητο εσμό από δημοσιογραφικούς παπαγάλους και φθαρμένους Σημητικούς υπουργούς έως το Βασίλη Λεβέντη και το …Σάκη Ρουβά, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που όλο αυτό το διάστημα μάχονταν τη λιτότητα οφείλουν να ξεπεράσουν την αρχική τους υποτονικότητα, την αυτοπαγίδευση και την αλληλοκαχυποψία και να συγκροτήσουν ένα ΙΣΧΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ για το «ΟΧΙ» μπροστά στο ιστορικό διακύβευμα της επόμενης Κυριακής.

Μητσέλος Σπύρος

Μέλος Γραμ. ΣΥΡΙΖΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ