Τσίπρας, Καμμένος, Παυλόπουλος: « Η ώρα της Αριστεράς;»

Τσίπρας, Καμμένος, Παυλόπουλος: « Η ώρα της Αριστεράς;»

Γράφει ο Παύλος Αλεξίου 

Μέσα από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ισορροπίες και γέφυρες του ΣΥΡΙΖΑ με τα αστικά επιτελεία και τα ξένα κέντρα εξουσίας

Παρά το γεγονός ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τις πρώτες μέρες διακυβέρνησής της προέβη σε μια σειρά ανέξοδες κινήσεις εντυπωσιασμού (πολιτικός όρκος, Καισαριανή, εμφάνιση κλπ), τελικά το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας το αντιμετώπισε «πιο σοβαρά» και δεν θέλησε να προτείνει Πρόεδρο Δημοκρατίας από τον χώρο του, να προβεί έτσι σε μια συμβολική κίνηση ηθικής ικανοποίησης του κόσμου που τον στήριξε, μια κίνηση που δεν θα είχε σε τελευταία ανάλυση και κανένα οικονομικό κόστος και θα αντιρροπούσε κάπως τις αρνητικές εντυπώσεις από τους «Βαρουφάκειους» νεομνημονιακούς συμβιβασμούς της με τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Απεναντίας, εφαρμόζοντας το αστικό δόγμα, «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και του ρεαλισμού», ακολούθησε την «πεπατημένη», εκλέγοντας Πρόεδρο από τον «αντίπαλο» χώρο της Δεξιάς, παρά τις αντιδράσεις πολλών στελεχών, μελών και ψηφοφόρων του, σε μια εξίσου συμβολική κίνηση - μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.

Πρώτα- πρώτα αποτελεί ένα μήνυμα συναίνεσης με τα ντόπια επιτελεία της μεγαλοαστικής τάξης στα στρατηγικά της προτάγματα, ενώ η επιλογή ενός ευρωπαιόφιλου στελέχους της ΝΔ ικανοποίησε και τα επιτελεία των Βρυξελλών και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιουνγκέρ, αφού η αρχικά αναγγελθείσα επιλογή Αβραμόπουλου, θα τον έβαζε σε πονοκεφάλους, γιατί η αποχώρηση Αβραμόπουλου, θα διατάρασσε τις ισορροπίες στο «Κολλέγιο των Επιτρόπων» και θα αλλοίωνε τους συσχετισμούς στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. «Μ΄ ένα σμπάρο λοιπόν δυο τρυγόνια».

Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης έρχεται σαν απάντηση στις αλλεπάλληλες προεκλογικές εκκλήσεις από ΜΜΕ και όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος για «συναίνεση» και συμβάλλει στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης της χώρας μας, στα πλαίσια αναζήτησης εφεδρειών και απρόσκοπτης άσκησης της αστικής διαχείρισης.

Η αρχική επιλογή Αβραμόπουλου, ευρωπαίου επιτρόπου και κορυφαίου στελέχους της ΝΔ, θα ερχόταν να τονίσει πολύ περισσότερο τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ και να συμβάλλει στις σχέσεις με την ΕΕ.

Η εκλογή Παυλόπουλου εκτιμάται ότι σηματοδοτεί και μια προσπάθεια διεμβολισμού της ηγεσίας Σαμαρά στην ΝΔ και το άνοιγμα ενός διαύλου επικοινωνίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο λεγόμενο «καραμανλικό» ρεύμα της ΝΔ. Γι αυτό ίσως και Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να προσέλθει και να ψηφίσει τον Π. Παυλόπουλο.

Ο Τσίπρας μάλιστα προέβη σε ένα εξωραϊσμό του νέου Προέδρου:

«Ο Προκόπης Παυλόπουλος μπορεί να είναι ο πρόεδρος που με το κύρος, τη δημοκρατική του συνείδηση και το υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης θα βοηθήσει αποφασιστικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία το λαό και τη χώρα, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα με το κύρος αλλά και με το ειδικό βάρος του θεσμικού ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας το έργο της μεγάλης κοινωνικής αλλαγής…. χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία, με υψηλό αίσθημα εθνικής συνείδησης»)

Το ίδιο έκανε και η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου :

«Όταν ενεργοποιήθηκαν μιντιακοί, κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί για τη συγκάλυψη της δολοφονίας,,ήσασταν εκείνος που με αποφασιστικότητα και με αίσθημα δημοκρατικού καθήκοντος σταμάτησε τα σκοτεινά γρανάζια».

Βέβαια ο νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος και υπουργός της ΝΔ, που στήριξε τη μνημονιακή βαρβαρότητα, που ψήφισε τους εφαρμοστικούς νόμους του Μνημονίου και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του 2012, που κλήθηκε από το πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που με τις αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις, διόγκωσε το πελατειακό κράτος την περίοδο της Καραμανλικής διακυβέρνησης. Είναι φυσιολογικό μετά από όλα αυτά να καλείται σήμερα να αποτελέσει το τοποτηρητή και θεματοφύλακα των αστικών θεσμών και του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας μας. Άξιος ο μισθός του! 

Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, ασκήθηκαν πιέσεις σε βουλευτές προκειμένου να παραβρεθούν στην αίθουσα της Βουλής και να μην ψηφίσουν «παρών». Τελικά μία μόνον βουλευτής, η Ιωάννα Γαϊτάνη - Α΄ Θεσσαλονίκης απείχε από την ψηφοφορία, εκδίδοντας ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία έκανε λόγο για «συναινετικές σχέσεις με το κόμμα της ΝΔ και τα πολιτικά στελέχη από το χώρο της Δεξιάς». Η υποτιθέμενη «Αριστερή Πλατφόρμα», που με την στάση της συμβάλλει στη καλλιέργεια αυταπατών και λειτουργεί σαν ανάχωμα για έναν αριστερό κόσμο, περιορίστηκε σε ορισμένες φραστικές διαφοροποιήσεις, αφού η υποψηφιότητα Παυλόπουλου - σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες - «έκλεισε» σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου προσκλήθηκε και συμμετείχε και ο Π. Λαφαζάνης.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία οφείλουν μέσα και από αυτήν την εξέλιξη να εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα για την «κυβερνώσα αριστερά» των Τσίπρα - Καμμένου - Παυλόπουλου, γι΄ αυτούς, που τους εξαπάτησαν με τις αντιμνημονιακές κορώνες και που σήμερα, χωρίς καμιά ιδεολογική ή ηθική αναστολή, συναγελάζονται και συγκυβερνούν με αυτούς που συμμετείχαν στην εφαρμογή των μνημονίων και διατηρούν το βασικό αντιλαϊκό πυρήνα των μνημονίων, με Πρόεδρο τον Προκόπη και σε υπουργικούς θώκους ή σε ρόλο συμβούλων, τα «παιδιά του Γιωργάκη», τον Βαρουφάκη, τον Κοτζιά, την Κατσέλη, την Παναρίτη, την Τζάκρη και τόσους άλλους.