ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΙ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Ο ΟΛΗΓ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ 

ΤΙ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Ο ΟΛΗΓ  ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

 

Πριν, κάμποσα χρόνια, κάποια βαρεμένα μυαλά, που «έκαναν κουμάντο» - με το αζημίωτο βέβαια – σε τούτον τον τόπο, συνέλαβαν τη φαεινή ιδέα:
Να μπαζώσουν τον παραλιακό χώρο μπροστά από τα «πλατάνια» που ήταν και ο πλέον επισκέψιμος, με τις καφετέριες και τον ίσκιο της βόλτας.
Χωρίς να δώσουν πειστικές εξηγήσεις, γι’ αυτήν την ηλιθιότητα, κατόρθωσαν να αποκόψουν την περιοχή, οπτικά, από τη θάλασσα, το μεγάλο αυτό δώρο της φύσης.
Στο όνομα του πρασίνου, έλεγαν τότε, αναμόρφωσαν την περιοχή.
Τρομάρα τους.

 

 

Το έκτρωμα αυτό, σαν έργο, χρηματοδοτήθηκε από το λιμάνι, με την τότε μορφή και νομική ιδιότητα.
Από τότε η περιοχή αυτή σχεδόν ερήμωσε.
Ως που τα τελευταία 3-4 χρόνια, που γίνονται προσπάθειες αναζωογόνησής της και πάλι με την έστω και μετ’ εμποδίων εκμετάλλευση του συγκεκριμένου αυτού τμήματος – πρασίνου.
Όλα, πια, δείχνουν, πως η περιοχή αυτή θα μπορούσε να καταστεί όαση και οικονομική της πόλης και της Θεσπρωτίας ευρύτερα.
 

Αρκεί ο χώρος να αναπλαστεί και να αποκατασταθεί αυτό το έκτρωμα, με ήπιες παρεμβάσεις, που θα επιτρέπουν ανθρώπινες δραστηριότητες σ’ αυτόν.
Είναι γεγονός ότι τους θερινούς μήνες, ακόμη και με τη σημερινή μορφή, οι δραστηριότητες στον χώρο αυτό, προσθέτουν στην τραυματισμένη από την ανεργία, περιοχή μας, αρκετές δεκάδες έως και εκατοντάδες, θέσεις εργασίας.
Είναι όμως γεγονός ότι τόσο το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, με την παραχώρησή της τότε στον ΟΛΗΓ, ως Χερσαία Ζώνη, όσο και οι οικονομικές αδυναμίες της Δημοτικής Αρχής, καθιστούν το εγχείρημα της αποκατάστασης δυσχερές έως και αδύνατο.
Εκτός και αν ο ΟΛΗΓ, που το αποθεματικό του Ταμείου του το επιτρέπει, αναλάβει το κόστος εξ ολοκλήρου.
Κάτι ασφαλώς που ηθικά το οφείλει.
Προς την κατεύθυνση αυτή, φρόνιμο, σοφό και αναγκαίο, είναι, με τη συνεργασία Δήμου, ΟΛΗΓ, Επιμελητηρίου και επαγγελματικών Συλλόγων, να εξεταστεί η περίπτωση, με την προϋπόθεση ότι δεν θα την εγκλωβίσουν στις καλένδες της γραφειοκρατίας και του ωχαδερφισμού.