Η ομιλία του Βασίλη Γιόγιακα στην Παραμυθιά

Η ομιλία του Βασίλη Γιόγιακα στην Παραμυθιά

Φίλες και Φίλοι 

Αγαπητοί Συμπατριώτες και Αγαπητές Συμπατριώτισσες,

Αν ήταν κάτω από άλλες συνθήκες, σήμερα θα έκανα χρήση μιας πανηγυρικής ομιλίας καλώντας σας σ’ ένα νικηφόρο αγώνα της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας της οποίας ηγείται ένας υπεύθυνος πολιτικός άνδρας, ο Αντώνης Σαμαράς.

Όμως σήμερα η πατρίδα μας δοκιμάζεται σκληρά και σεις φορτώνεστε την ευθύνη να την κρατήσετε όρθια και έτοιμη να επιταχύνει το βήμα της προς την έξοδο από την ύφεση της τελευταίας πενταετίας.

Σήμερα ο Έλληνας, βρίσκεται στο σταυροδρόμι με το δίλλημα της επιλογής: Να γυρίσει πάλι πίσω πέντε χρόνια, έτοιμος να γευτεί και πάλι την ταπείνωση της περιθωριοποίησης από τους ίδιους τους εταίρους του και της παγκόσμιας απομόνωσης ή να ανοίξει δρόμους Εθνικής Ανάτασης;

Ασφαλώς δεν θα είμαι εγώ εκείνος που θα σας αναλύσει τις συνέπειες μιας λανθασμένης σας απόφασης. Γιατί είναι βέβαιο πως έχετε αποκτήσει την εμπειρία, προκειμένου να ξεχωρίσετε τον άκρατο λαϊκισμό από τον συνετό πολιτικό λόγο.

Εμένα σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε, κοιτάζοντας σας κατάματα, να σας δώσω το χέρι, ώστε όλοι μαζί να επιλέξουμε το ορθό μονοπάτι αυτού του σταυροδρομιού. 

Ασφαλώς το μονοπάτι αυτό θα είναι ανηφορικό, γεμάτο με κοφτερά λιθάρια και πολλά αγκάθια.

Μπορούμε όμως και πρέπει να το περπατήσουμε με πίστη, με σιγουριά και γενναιότητα, όπως μας ταιριάζει.

Φίλες και Φίλοι συμπατριώτες και συμπατριώτισσες μου, είναι δύσκολο να κρύψω τον έντονο προβληματισμό μου, κυρίως για το μέλλον των παιδιών μας.

Οι προκάτοχοι μας, της πολιτικής μεταπολίτευσης, όπως αποκαλούνται, δυστυχώς, πέρα από την οικονομική κατάρρευση της χώρας, χρεώνονται και την καταδίκη των νέων μας, των δικών μας παιδιών, να ζουν χωρίς χαμόγελο, με αμφιβολία, με θυμό απέναντι μας, δίχως ελπίδα.

Τους έχει κυριεύσει η απαξίωση στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα της πατρίδας.

Προσωπικά, στο γεγονός αυτό καταθέτω τον προβληματισμό μου και με θάρρος, παρρησία και υπευθυνότητα σας ζητώ να μου επιτρέψετε σ’ αυτό το σημείο, να ζητήσω την προσοχή σας.

Φιλοδοξώ να κατατάξω τον εαυτό μου στους νέους πολιτικούς που θα επαναφέρουν την πίστη στο λαό και θα πείσουν τα παιδιά μας ότι το μέλλον είναι εδώ, στην Ελλάδα. Εδώ, στην Θεσπρωτία.

Μην περιμένετε να επιδοθώ σε σωρεία κενών λόγων και άκρατης υποσχεσολογίας. Κυρίως δε, θα σας κουράσω με τα όποια «θαύματα» θα επιθυμούσε κανείς να γίνουν για τον ακριτικό μας τούτο τόπο, τον βασανισμένο αλλά υπερήφανο.

Δεσμεύομαι όμως ότι θα δώσω κάθε ικμάδα του «είναι» μου, στο να βρίσκεται στα επίκαιρα ενδιαφέροντα της πολιτικής μας ηγεσίας, η Θεσπρωτία.

Η Θεσπρωτία η ξεχασμένη!

Η Θεσπρωτία η απομονωμένη!

Η Θεσπρωτία η περιθωριοποιημένη! 

Τα προβλήματα αυτά τούτα τόπου θα είναι ο βραχνάς όλων των αρμοδίων του κράτους και της πολιτείας.

Υπάρχουν προβλήματα, οι λύσεις των οποίων δεν απαιτούν πάντοτε χρήματα και κρατικές πιστώσεις που θα δικαιολογήσουν τις όποιες αρνήσεις, δικαιολογημένες ή μη, των κυβερνήσεων. Αυτά τα προβλήματα, όλοι μαζί, θα επιδιώξουμε να τα προβάλλουμε, να τα προωθήσουμε και να δρομολογήσουμε τις λύσεις τους, με πειθώ, είτε με επιχειρηματολογίες, είτε με συγκρούσεις.

Στόχος μας θα είναι η καρδιά της γραφειοκρατίας του κράτους αλλά και της αρρωστημένης νοοτροπίας των πελατειακών σχέσεων, που είναι ακόμα καρφωμένη στα γρανάζια της.

Φίλες και Φίλοι.

Συμπολίτης μας που τώρα βρίσκεται μπροστά μου, ανάμεσα σας, με ρώτησε να του αναφέρω δύο τρεις φιλόδοξους στόχους μου για την επαρχία Σουλίου, που κάποιοι την έχουν διαγράψει από το λεξιλόγιο μας.

Έτσι θέλησε να με δοκιμάσει, όπως ομολόγησε, για να δει αν και κατά πόσο ζω από κοντά τον τόπο μας. Με ένα χαμόγελο κατανόησης του ανέφερα:

· Το πρόβλημα των λιβαδιών του Σουλίου και της ευρύτερης περιοχής.

· Το πρόβλημα άρδευσης και αποτελεσματικότερης καλλιέργειας του κάμπου Παραμυθιάς- Γαρδικίου-Γλυκής.

· Την εύρυθμη λειτουργία του ΧΥΤΑ Καρβουναρίου για την προστασία του περιβάλλοντος.

· Την επίσπευση λειτουργία του ΣΕΑ Ελευθεροχωρίου.

· Και κατέληξα, στο όνειρο όλων των Θεσπρωτών, για πολλές δεκαετίες που δεν είναι άλλο, από την ίδρυση της Ακαδημίας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» στο ηρωικό Σούλι.

Η ικανοποίηση του συμπολίτη μας, με γέμισε χαρά και με όπλισε με πίστη, πως είμαι σε θέση να σας εκπροσωπήσω. Αν αυτό είναι και δική σας πίστη, τότε, ας δώσουμε τα χέρια, ας δέσουμε τις καρδιές μας και ας ενώσουμε τις προσευχές, για το μέλλον μας, για το μέλλον της Θεσπρωτίας, για το μέλλον των παιδιών μας.

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου