ANTΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣ: ΑΠΟ ΘΥΤΗΣ- ΘΥΜΑ;

ANTΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣ: ΑΠΟ ΘΥΤΗΣ- ΘΥΜΑ;

3.470 σταυρούς - 2ος με τη ΝΔ

Ομολογώ πως , με απόλυτη κατανόηση, σεβασμό και με το βάρος ποικίλων συναισθημάτων , θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το πολιτικό τέλος ενός πολιτικού που, μοίρα κακιά, έσμπρωξε από πάνω του όλες τις καλές τύχες που τον είχαν αγκαλιάσει, για του επιφυλάξει αυτό το τραγικό αποτέλεσμα.
 

Έλεγα από πολλά χρόνια, πως ο Αντώνης Μπέζας, δεν δικαιούται να θέσει σε κίνδυνο την υστεροφημία του, ως πολιτικού.
 

Του δόθηκαν όλες οι χρυσές ευκαιρίες για να τις αξιοποιήσει, πρώτα για τον τόπο και μετά για τον ίδιο.
 

Δυστυχώς, μεθυσμένος από εξουσία, δεν προστάτεψε τον εαυτό του, από πάθη και συμπλέγματα, τα οποία τελικά τον απαξίωσαν σαν κοινωνικό όν, σαν άνθρωπο δηλαδή και πολίτη και τον εξαθλίωσαν σαν πολιτικό.
 

Αν κανείς ακολουθήσει την πολιτική του διαδρομή, δεν θα διαφωνήσει μαζί μου.
 

Θα έχουμε χρόνο να επανέλθουμε γι’ αυτό, γιατί μέσω αυτής, θα δώσουμε την ευκαιρία στην κοινωνία να διδαχθεί πολλά.
 

Θέλω να μου επιτραπεί, απ’ όλους τους συμπολίτες, να διαβεβαιώσω, για πολλοστή φορά, πως ποτέ δεν τον αντιμετώπισα σαν αντίπαλο ή εχθρό ή γραφικό.
 

Αν στην προσπάθεια να τον σκιαγραφήσω και να του σφίξω τον χαλινό, για να περιορίσω τη δράση των παθών του, που είναι σαν κύρια πηγή της ανασφάλειάς του, κάπου τον αδίκησα, είμαι έτοιμος να του ζητήσω δημόσια ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
 

Αρκεί να το ζητήσει ο ίδιος, ή να μου το προτείνει έστω και ένας συμπατριώτης.
 

Φοβάμαι πως δεν θα βρεί τη δύναμη να κάνει το πρώτο βήμα της κοινωνικής του επανένταξης και θα επιλέξει την αισθητή απουσία.
 

Θα είναι ένα ακόμα λάθος του. Ας μη δώσει το δικαίωμα στον καθένα, να του μηδενίσει την όποια προσφορά και να τον σβήσει από την μνήμη των συμπολιτών.
 

Είμαστε εδώ, πολλοί, που συνεχίζουμε να τον αγαπάμε, όσο και αν δεν το πιστεύει ο ίδιος και να τον δεχθούμε, αν καταδεχθεί, στην καθημερινή μας παρέα, ανάμεσα στους συμπολίτες, με το ντόπιο τσιπουράκι, που δεν θέλησε να το απελευθερώσει, για να το πιούμε πιο φτηνό και ποιοτικά καλύτερο, όταν είχε την αρμοδιότητα.
Ας το δοκιμάσει.
 

Η κοινωνία μπορεί να είναι μαζί του παραπονεμένη. Ακόμα και θυμωμένη έως και οργισμένη. 

 

Είναι όμως, παράλληλα, με τη μεγάλη της αγκαλιά ανοιχτή, για να τον συγχωρέσει και να τον αποδεχθεί, όχι σαν άσωτο υιό, αλλά σαν ένα από τα μέλη της, ίσο και εξίσου αγαπητό.
 

Ας μη διστάξει.
 

Είναι ακόμη πολύ νέος και δικαιούται, μέσα από τα παθήματα, να πάρει τα απαραίτητα μαθήματα, μέσα από την κοινωνία που τον ανέδειξε.
 

Προσωπικά, επιθυμώ και εύχομαι να έρθει κοντά μας, όπως τότε, τον παλιό καλό καιρό.

 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΛΜΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ