Σιδηρόδρομος: Στρατηγική επιλογή η επέκταση του δικτύου μέχρι την Ηγουμενίτσα

Σιδηρόδρομος: Στρατηγική επιλογή η επέκταση του δικτύου μέχρι την Ηγουμενίτσα

Τα σιδηροδρομικά έργα στη χώρα, με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω πως θα συνεχιστούν με ένταση μέσα από το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Σε αυτό το χρονικό πλαίσιο θα δούμε σταδιακά να ολοκληρώνεται επιτέλους ο βασικός σιδηροδρομικός άξονας της χώρας από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Προμαχώνα.

Η νέα πολιτική της ΕΕ είναι υπέρ των έργων σταθερής τροχιάς και στην Ελλάδα έχουμε τη χρυσή ευκαιρία να μην μείνουμε στο μικρό σχετικά δίκτυο που διαθέτουμε ως χώρα αλλά να το αναβαθμίσουμε και να το επεκτείνουμε.

Όπως έγινε γνωστό από την επίσκεψη του Υπουργού Υποδομών, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στην Αλεξανδρούπολη πριν από λίγες μέρες προκρίνεται στο προτεινόμενο (αλλά δύσκολα εφαρμόσιμο στην Ελλάδα) Πακέτο Γιουνκέρ, η ηλεκτροκίνηση του τμήματος Προμαχώνας-Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο.

Είναι σαφές ένα σημαντικό σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και προσπάθεια να ενταθεί η εμπορική του λειτουργία μέσω των λιμανιών της Αλεξανδρούπολης και Καβάλας. Είναι επίσης σημαντικό να δούμε και την εθνική διάσταση των έργων αυτών.

Ωστόσο, ένα μεγάλο κομμάτι της Ηπειρωτικής Ελλάδας παραμένει ξεκομμένο από το σιδηρόδρομο και μάλιστα πρόκειται για ένα τμήμα της χώρας που τώρα με τους νέους οδικούς άξονες βρίσκεται σε πλεονεκτικό σημείο.

Η Ήπειρος, η Δυτική Μακεδονία και η Θεσσαλία θα πρέπει να είναι οι επόμενοι μεγάλοι εθνικοί στόχοι για την επέκταση του εθνικού σιδηροδρομικού μας δικτύου. Αυτές οι περιοχές που μπορούν να προσφέρουν πολλά έχουν πολλά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη σιδηρόδρομου.

Η σύνδεση αυτών των περιοχών με το υπόλοιπο δίκτυο έχει δύο άκρα. Το ένα είναι στην Καλαμπάκα και το άλλο είναι στην Κοζάνη. Ενώνοντας στα ανατολικά την Καλαμπάκα με την Κοζάνη και στα δυτικά την Καλαμπάκα με Ιωάννινα και Ηγουμενίτσα, γίνεται πραγματικότητα η Σιδηροδρομική Εγνατία (έστω και με μεγάλες καμπύλες), ένα όνειρο για το βόρειο τμήμα της χώρας.

Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας αναπτυξιακής επιλογής θα ήταν τεράστια:
-Θα συνδεόταν σιδηροδρομικά ο Έβρος, τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης, της Καβάλας και της Θεσσαλονίκης με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για τη μεταφορά εμπορευμάτων από/προς Ιταλία και Δυτική Ευρώπη σε πολύ γρήγορο χρόνο.
-Θα δημιουργούσε μία νέα σιδηροδρομική σύνδεση με το λιμάνι του Βόλου
-Θα συνέδεε σιδηροδρομικά τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Ηπείρου με τα 2 μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας ένα νέο μεγάλο δίκτυο μετακινήσεων που σε συνδυασμό με το οδικό δίκτυο θα έδινε πολλές επιλογές μετακίνησης εντός Ελλάδας.
-Θα δημιουργούσε μία νέα «κυψέλη» ανάπτυξης με επίκεντρο πλέον την Ήπειρο, δίνοντας απεριόριστες δυνατότητες στο Λιμάνι της Ηγουμενίτσας που μαζί με τα λιμάνια Πειραιά, Θεσσαλονίκης και Πάτρας θα κάνουν την Ελλάδα το πολυτιμότερο hub της Ευρώπης ειδικά για τα Ασιατικά προϊόντα.
-Θα έριχνε «άγκυρες» στους βόρειους γείτονες μας στα Βαλκάνια για νέες συνδέσεις με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει εμπορικά, τουριστικά και γεωπολιτικά.

Τα έργα αυτά για να σχεδιαστούν, να βρουν πρόσφορο έδαφος, να χρηματοδοτηθούν και τελικά να κατασκευαστούν θα χρειαστούν αρκετά χρόνια. Μήπως είναι λοιπόν η ώρα να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε;

Νίκος Καραγιάννης- ypodomes.com